Поліфанія: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др робат дадаў: sl:Polifonija |
др clean up, replaced: а]] у → а]] ў, і у → і ў, Канон (музыка) → Канон, музыка using AWB (7893) |
||
Радок 1:
''Паліфо́нія''', ''састарэлая арфаэпічных норма'' '''паліфані́я''' (ад {{lang-el|πολύς}} — ''шматлікі''і {{lang-el|φωνή}} — ''гук'') — [[Склад (музыка)|склад]] шматгалосный музыкі, які характарызуецца адначасовым гучаннем, развіццём і
Паняцце паліфоніі (як склада) не карэлятыўна паняццю [[Гармонія (музыка)|гармоніі]] (гукавысотнай структуры), таму справядліва казаць, напрыклад, аб поліфанічнай гармоніі. У рамках поліфанічнай гармоніі слых вылучае кансанансы і дысанансы, [[
Поліфонію падзяляюць на тыпы:
*''Падгалосная'' паліфонія, пры якой разам з асноўнай мелодыяй гучаць яе ''падгалоскі'', гэта значыць некалькі адрозніваючыеся варыянты (гэта супадае з паняццем [[гетэрафонія]]). Характэрна для рускай народнай песні.
*''Імітацыйная'' паліфонія, пры якой асноўная тэма гучыць спачатку ў адным голасе, а потым, магчыма, са змяненнямі, з'яўляецца ў іншых галасах (пры гэтым асноўных тэм можа быць некалькі). Форма, у якой тэма паўтараецца без зменаў, завецца [[Канон,
*''Кантрасна-тэматычная'' паліфонія (ці ''палімеладызм''), пры якой адначасова гучаць розныя мелодыі. Упершыню з'явілася ў [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзі]].
Першыя захаваўшыеся ўзоры еўрапейскай поліфанічнай музыкі — [[арганум]]ы [[IX стагоддзе|IX стагоддзя]]. У XIII — XIV стагоддзях паліфонія ярчэй усяго праявілася ў [[Матэт|матэце]]. У [[XV стагоддзе|XV]]—[[XVI]] стагоддзях паліфонія становіцца нормай для ўсёй еўрапейскай музыкі, як царкоўнай (шматгалосныя), так і свецкай. Найвышэйшага росквіту поліфанічная музыка дасягнула ў творчасці [[Георг Фрыдрых Гендэля|Гендэля]] і [[Іаган Себасцьян Бах|Баха]]
== Глядзіце таксама ==
|