Азёры (Гродзенскі раён): Розніца паміж версіямі

Знаходзяцца за 28 км на ўсход ад [[Горадня|ГорадніГродна]], за 17 км на поўнач ад [[Скідаль|Скідаля]], на аўтадарогах {{Таблічка-by|Р|41}} і {{Таблічка-by|Р|145}}.

Упершыню згадваецца ў [[1398]] як «двор князя [[Вітаўт]]а». У 15-17 ст. — велікакняскае ўладанне, цэнтр воласці. У [[1518]] [[Жыгімонт Стары]] аддаў Азёры ў заставу (арэндны залог) гродзенскаму старасце [[Ю. М. Радзівіл]]у. У [[1555]] Азёрскім каралеўскім намеснікам (т.б. да таго часу Азёры ізноў перашлі дзяржаве) стаў [[Себасцян Дыбоўскі]]. У адпаведнасці з прывілеям [[1568]] вял.кн. [[Жыгімонт Аўгуст|Жыгімонта Аўгуста]] ў Азёрах праводзіліся штотыднёвыя таргі. У [[1679]] на Рынку быў пабудаваны новы драўляны касцёл імя Маткі Боскай Ружанцовай, замест спаленага маскоўскім войскам. Касцёл гэты быў адноўлены ў [[1779]] коштам караля [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста]]. У канцы 18 ст. Азёры набыў вядомы навуковец, авантурыст і філантроп [[Міхал Валіцкі]] (сапр. прозв. Міцкевіч). Ён заснаваў у Азёрах суконную фабрыку ([[1807]]) і папяровую фабрыку (1809). Пасля [[Паўстанне 1863-1864|паўстання 1863—1864 гадоў]] маёнтак быў канфіскаваны, а ягоныяго ўладальнік — граф [[Леапольд Валіцкі]] сасланы у [[Сібір]]. У 18 ст. у Азёрах была пабудавана драўляная сінагога, а напачатку 19 — малітоўная яўрэйская школа (не захаваліся). У [[1878]] Азёры мелі 1013 жыхароў, сярод іх 508 яўрэяў. У пач. 20 ст. замест старой драўлянай праваслаўнай царквы пабудавалі мураваную царкву УшэсьцяУшэсця. Каля Азёр помнікі археалогіі: 2 стаянкі першабытнага чалавека (8-5-га і 3-га тыс. да н.э.) і курганныя магільнікі.

У [[1919]]-—[[1939]] – у складзе [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польскай Рэспублікі]], цэнтр [[Гміна Азёры|гміны]] ў [[Гродзенскі павет, (1919—1939)|Гродзенскім павеце]] [[Беластоцкае ваяводства, (1919—1939)|Беластоцкага ваяводства]].