Беларускі лацінскі алфавіт: Розніца паміж версіямі

Некаторыя аўтары прапануюць адмовіцца ад спецыфічнай літары '''ł''': для цвёрдага '''л''' ужываць літару '''l''', а мяккасць гуку абазначаць як і для астатніх зычных ('''ль''' абазначаць літарай '''ĺ''' па аналогіі з '''ć''', '''ń''', '''ś''' і '''ź'''). Іншыя аўтары прапануюць яшчэ больш радыкальнае скарачэнне: адмовіцца ад усіх літар, якія з дапамогай дыякрытыкаў абазначаюць мяккасць ці цьвердасць ('''ł''', '''ć''', '''ń''', '''ś''' і '''ź'''), абазначаючы мяккі знак цераз літэру '''j''', а апостраф - цераз старабеларускую літару '''ї'''). Таксама прапануецца адмовіцца ад не вельмі зручнага спалучэння '''ch''', якое адпавядае кірылічнай літары '''х''': для '''х''' ужываць літару '''h''', ці, па меркаванню іншых, '''x'''. Таксама, па меркаванню адных аўтараў, для фрыкатыўнага '''г''' больш падыходзіць '''g''', а не '''h''', для абазначэння ж выбухнога гуку '''ґ''' яны прапануюць увесці у лацінку нейкі новы знак, напрыклад '''ġ'''.{{крыніца?}} Іншыя аўтары лічуць апошнюю прапанову больш падыходзячай для рускай мовы, і, як альтэрнатыву, прапануюць у беларускай лацінцы перадаваць літару '''g''' з дапамогай існуючага у міжнародным мовазнаўстве двузнака '''gh''', які чытаецца, як звычайнае '''г''', але выключна у словах і навуковых тэрмінах, займаных з гэцкайгрэчэцкай мовы, а у беларускай кірыліцы ж для перадачы выбухнога '''г''' прапануюць адрадзіць старабеларускі двузнак '''кг'''.