Валерый Яўгенавіч Мазынскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 2:
 
== Біяграфія ==
Скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1974). У 1976-1989 г. галоўны рэжысёр [[Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа|Беларускага тэатра імя Я. Коласа]] ў [[Віцебск]]у. Заснавальнік, з 1993 г. мастацкі кіраўнік Рэспубліканскага[[Рэспубліканскі тэатратэатр беларускай драматургіі| тэатра «Вольная сцэна» ]](1993-2000).
 
Асноўныя пастаноўкі: «Званы Віцебска» (1974), «Кастусь Каліноўскі» (1978), «Сымон-музыка» (1976), «На дарозе жыцця» (1982), «Парог» (1982), «Вечар» (1983), «Радавыя» (1984), «Талака» (1992), «Паваліўся нехта» (1992), «Барбара Радзівіл» (1994), «Узлёт Артура У, які можна было спыніць...» (1997). Творчасць В. Мазынскага вызначаецца метафарычнасцю, асацыятыўнасцю, гратэскавасцю, шматпланавасцю структуры.
 
Рэжысёр беларускага агучвання твораў замежнай і айчыннай літаратуры (звыш 30 аўдыёкніг), зняў 2 фільмы («Тутэйшыя» і «Як пошуг маланкі» пра [[Расціслаў Лапіцкі|Р.Расціслава Лапіцкага]]).
 
Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1984). Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1978), Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1986).