Вісарыён Рыгоравіч Бялінскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 49:
Напрыканцы 1839 году Бялінскі пераязджае ў Пецярбург, згадзіўшыся ўзяць на сябе крытычны аддзел у «Айчынных Запісках». З таго часу рэчаіснасць, на якую раней Бялінскі глядзеў праз ідэалістычную прызму, прымушае яго змяніць характар крытыкі — яна становіцца больш грамадскай. «Свабода творчасці лёгка ўзгадняецца са служэннем сучаснасці; для гэтага не трэба сябе прымушаць пісаць на тэмы… трэба толькі быць грамадзянінам, сынам свайго грамадства і сваёй эпохі…»
 
Апроч штогадовых аглядаў расійскай літаратуры, Бялінскі публікаваў артыкулы пра Дзяржавіна, Лермантава, Майкова, шэраг артыкулаў пра Пушкіна. Здароўе ж ягонае пагаршалася — развіваліся [[сухоты]]. УвосеньВосенню [[1845 год]]агоду ён вытрымаў моцную хваробу, што пагражала жыццю, а напачатку 1846 году пакінуў «Айчынныя Запіскі». Пасля ён стаў супрацоўнікам новага часопіса «Сучаснік» («''Современник''»). У 1845 годзе ім быў адасланы знакаміты ліст да Гогаля<ref>http://az.lib.ru/b/belinskij_w_g/text_0040.shtml</ref>, дзе Бялінскі абураецца адыходам раней ухваленага ім Гогаля ад ранейшых пазіцый.
 
Паездка за мяжу ў 1847 не дала ніякага выніку, і Бялінскі, ціха згасаючы, памёр 26 мая (7 ліпеня) 1848 году ў [[Санкт-Пецярбург]]у. Пахаваны на Літаратарскіх мастках Воўкаўскіх могілак.