Розніца паміж версіямі "Польская Рэспубліка (1918—1939)"

|мова = [[польская мова|польская]] (афіцыйная), [[нямецкая мова|нямецкая]], [[ідыш]], [[літоўская мова|літоўская ]], [[руская мова|руская]], [[беларуская мова|беларуская]], [[украінская мова|украінская]]

Пасля ўстанаўлення межаў ў 1922 годзе Польшча межавала з: [[Чэхаславакія|Чэхаславакіяй]]й, [[Веймарская рэспубліка|Германіяй]], [[Вольны горад Данцыг|Вольным горадам Данцыгам]], [[Літва|Літвой]], [[Латвія|Латвіяй]]й, [[Каралеўства Румынія|Румыніяй]] і [[СССР|Савецкім Саюзам]]. Акрамя таго, мела невялікі ўчастак ўзбярэжжа [[Балтыйскае мора|Балтыйскага мора]] вакол [[Горад Гданьск|Данцыга]].

* 25 жніўня 1939 г.: Саюз паміж Польшчай і [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніяй]]й

Межы II Рэчы Паспалітай былі ўсталяваныя наступнымі дагаворамі: [[Версальскі дагавор|Версальскім]], [[Рыжскі мірны дагавор 1921|Рыжскім]] (без удзелу [[БССР]]), Сен-Жерменскім, Трыанонскім, а таксама рашэннем Савета паслоў [[Антанта|Антанты]] (у дачыненні да межаў Польшчы з [[Чэхаславакія|Чэхаславакіяй]]й і з [[Літва|Літвой]]). У 1921 годзе ў выкананне [[Версальскі дагавор|Версальскага мірнага дагавора]], вынікаў плебісцыту і трох сілезскіх паўстанняў да Польшчы была далучаная ўсходняя частка [[Верхняя Сілезія|Верхняй Сілезіі]]. Апольская Сілезія засталася за [[Веймарская рэспубліка|Веймарскай рэспублікай]]. У 1922 годзе да Польші была далучана [[Рэспубліка Сярэдняй Літвы]].

У адпаведнасьці з пастановамі канферэнцыі ў [[Тэгеран|Тэгеране]]е, [[Ялцінская канферэнцыя|ялцінскай канферэнцыі]] і канферэнцыі ў [[Патсдам|Патсдаме]]е, па заканчэнні [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] Польская Рэспубліка (з 1952 года завецца [[Польская Народная Рэспубліка]]) атрымала цэнтральную і заходнюю часткі Другой Рэчы Паспалітай, а таксама прызнаныя іншымі дзяржавамі Вернутыя землі і стала прызнаным на міжнароднай арэне правапрыемнікам Другой Польскай Рэспублікі. У той жа час, землі на ўсход ад Буга, Усходнія ускраіны, а менавіта, [[Віленскае ваяводства|Віленскае]], [[Навагрудскае ваяводства, Польшча|Навагрудскае]], [[Палескае ваяводства|Палескае]], [[Валынскае ваяводства|Валынскае]], [[Тарнопальскае ваяводства|Тарнопальскае]] і [[Станіславаўскае ваяводства|Станіславаўскае]] ваяводства, а таксама часткі [[Беластоцкае ваяводства|Беластоцкага]] і [[Львоўскае ваяводства|Львоўскага]] ваяводстваў былі далучаны да [[СССР]].

Пасля ваеннага перавароту 1926 фактычная улада ў краіне належала [[Юзэф Пілсудскі|Юзэфу Пілсудскаму]]<ref>[http://en.poland.gov.pl/Ignacy,Moscicki,(1867–1946),1971.html Ignacy Mościcki (1867–1946)] (Official promotional website of the Republic of Poland)</ref>, які займаў пасаду Ваеннага міністра, а ў 1926-1928 і 1930 гадах займаў таксама пасаду [[Прэмпрэм'ер-міністр|прэм'ер-міністра]]а. Ўсталяваўся аўтарытарны рэжым, які абапіраецца на войска і прыхільнікаў Пілсудскага, вядомы як «санацыя» (sanacja, «аздараўленне») - мелася на ўвазе аднаўленне маральнага здароўя грамадства. Парламенцкія выбары 1928 усё яшчэ былі свабоднымі і на іх атрымаў перамогу [[Беспартыйны блок супрацоўніцтва з урадам]], які складаўся пераважна з прыхільнікаў Пілсудскага. Наступнымі выбарамі (1930, 1935 і 1938 гадоў) маніпулявалі і пра-ўрадавыя партыі заўсёды атрымлівалі большасць у парламенце. У красавіка 1935 года была прынята новая канстытуцыя Польшчы, якая стварыла аўтарытарны рэжым.