Нарадзіўся ў [[Парыжская абсерваторыя|Парыжскай абсерваторыі]], у 1691 скончыў Мазарыніеўскі калеж і з гэтага часу працаваў у Парыжскай абсерваторыі, якую ўзначаліў пасля смерці бацькі.
Асноўныя працы прысвечаны вызначэнню [[Фігура Зямлі|фігуры Зямлі]], вывучэнню [[Планета|планет]] і іх [[спадарожнікСпадарожнік, космас|спадарожнікаў]]аў, камет. Дапамагаў бацьку ў астранамічных назіраннях і геадэзічных вымярэннях. У 1695 суправаджаў яго ў паездцы па [[Італія|Італіі]], затым наведаў [[Фландрыя, гістарычная вобласць|Фляндрыю]], [[Нідэрланды]], [[Англія|Англію]], дзе выканаў вялікую колькасць астранамічных і геадэзічных вымярэнняў. У 1700—1701 удзельнічаў у вымярэнні паўднёвай дугі [[Парыжскі мерыдыян|Парыжскага мэрыдыяна]]; у 1718 завяршыў вымярэнне паўночнай часткі гэтага мерыдыяна, давёўшы яго да [[Дзюнкерк]]а. У спрэчцы аб форме фігуры Зямлі займаў памылковую пазіцыю, лічачы яе выцягнутым [[Сфера|сфероідам]]. Прапанаваў метад вызначэння даўгаты з назіранняў [[Пакрыццё, астраномія|пакрыццяў зорак]] і планет [[Месяц, спадарожнік Зямлі|Месяцам]]. Вывучаў арбіты спадарожнікаў планет, будову [[Кольцы Сатурна|кольцаў Сатурна]]. Выканаў шмат назіранняў камет. Вывучаў [[Прыліў і адліў|марскія прылівы]]. Пасля адкрыцця [[Эдмунд Галей|Э. Галеям]] [[Уласны рух|уласных рухаў]] зорак першым пачаў іх вымярэнні. Быў перакананым [[картэзіянцы|картэзіянцам]] і праціўнікам [[Класічная тэорыя прыцягнення Ньютана|тэорыі сусветнага прыцягнення]], імкнуўся факты назіранняў інтэрпрэтаваць з дапамогай тэорыі віхроў.
Член [[Французская акадэмія навук|Парыжскай АН]] (1699), член [[Лонданскае каралеўскае таварыства|Лонданскага каралеўскага таварыства]] (1698).
