'''Вяцічы''' — усходнеславянскае племя, якое жыло на усходзеўсходзе ад [[Крывічы|крывічоў]], [[Радзімічы|радзімічаў]] і [[Севяране|севяран]] у басейне [[Рака Ака|р. Акі]]. Паводле летапісных крыніц, вяцічы прыйшлі з ляшскіх (прапольскіх) зямель і правадыры радзімічаў і вяцічаў (Радзім і Вятка.0 былі братамі, якія са сваімі родамі аселі — Радзім на Сажв, Вятка на Ацэ. Выяўленыя гарадзішчы і паселішчы вяцічаў належаць да [[8 стагоддзе|VIII]] — [[10 стагоддзе|X]] стст., з патрыярхальна-радавым ладам жыцця. З [[11 стагоддзе|XI]] ст. развіваліся феадальныя адносіны. У [[12 стагоддзе|XII]] ст. землі вяцічаў падзелены паміж суздальскімі і чарнігаўскімі князямі, у [[14 стагоддзе|XIV]] ст. ўвайшлі ў склад [[Вялікае княства Маскоўскае|Вялікага княства Маскоўскага]]. Курганы вяцічаў [[8 стагоддзе|VIII]] — [[10 стагоддзе|X]] стст. з трупаспаленнем у [[11 стагоддзе|XI]] — [[12 стагоддзе|XII]] стст. выцясняюцца пахаваннямі з трупапалажэннем галавой на захад. Археолагі звяртаюць увагу на падабенства радзіміцкага і вяціцкага жаночага ўпрыгожання (племянная адзнака) — сяміпрамянёвага і сямілопасцевага скроневых кольцаў. У жаночых пахаваннях шмат упрыгажэнняў, з якіх найчасцей сустракаюцца крыштальныя і жоўтыя шкляныя шарападобныя пацеркі, пярсцёнкі ў краты, пласціністыя бранзалеты з загнутымі канцамі.
