Міхаіл Андрэевіч Савіцкі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎У Сеціве: clean up using AWB (7893)
др clean up using AWB (7893)
Радок 14:
| грамадзянства ={{BLR}}
| жанр =
| вучоба =[[МДАМІ ім.імя В. І. Сурыкава]]
| стыль =
| працы =«[[Партызанская мадонна]]» <br /> «[[Лічбы на сэрцы]]»
Радок 29:
}}
 
[[File:2000. Stamp of Belarus 0374.jpg|192px|right|]] {{DEFAULTSORT:Савіцкі Міхаіл Андрэевіч}}'''Міхаіл Андрэевіч Савіцкі''' (нар. [[18 лютага|18.02]].[[1922]], в. Звянячы [[Талачынскі раён|Талачынскага раёна]]- пам.[[8 лістапада|08.11]].[[2010]]), [[народны мастак Беларусі]] (1972), [[народны мастак СССР]] (1983), правадзейны член АМ Расіі, акадэмік Нацыянальнай АН Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР ([[1973]]), [[Герой Беларусі]] (2006).
 
Юнацтва Савіцкага супала з гадамі [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]]. Дваццацігадовы юнак, салдат Савецкай Арміі, які ўдзельнічаў у баях за [[Севастопаль]], ён апынуўся амаль у самым пачатку вайны ў канцлагерах [[Дзюсельдорф]]а, [[Бухенвальд]]а, [[Дахау]], дзе не толькі ў поўнай меры падзяліў трагедыю народаў Еўропы, але і актыўна змагаўся ў складзе Супраціву. Па шчаслівай выпадковасці Савіцкі пазбег смерці — вызваленне лагера саюзнікамі адбылося ў той час, калі ён пасля сямнаццацідзённага знаходжанні пад арыштам за арганізацыю ўцёкаў, знясілены, згасаў у тыфозным бараку.
Радок 43:
<blockquote>Ад мяне патрабавалі зафарбаваць, прыбраць гэту зорку. Але я стаяў на сваім. Гэта бо была не проста нейкая мастацкая выява, але і гістарычны факт. Бо я прайшоў не адзін канцлагер і бачыў, што ўся ўнутрылагерная эліта там, пачынаючы з блокавага ці капа і канчаючы апошнім санітарам у якой-небудзь канціне, дзе зняволеныя паміралі ад тыфа, дызентэрыі, сухот, як правіла, галоўным чынам складалася з яўрэяў. І ў гэтым не было нічога дзіўнага, даўно бо вядома, што гэты народ найбольш прыстасаваны і жывучы. І калі ад шматлікіх іншых народаў і цывілізацый не засталося ўжо ні следу, ні ўспамінаў, то гэты народ не толькі выжыў, але і святкуе сёння ва ўсім свеце. Толькі ці павінны мы ва ўсім зайздросціць іх жывучасці і вынікаць па іх шляху? Вось пра што я думаў, працуючы над гэтай карцінай… Нават у той, апошняй вайне, яны ўяўляюць сябе толькі ахвярамі. А ўсе астатнія народы накшталт перад імі вінаватыя. У Мітэльбаў-Доры, дзе я знаходзіўся, пакуль мог трымацца на нагах, большасць капа былі польскімі габрэямі. І яны былі больш жорсткімі, чым эсэсаўцы. Так, я згодзен, няма роду без выроду. Але нельга ж прыкідвацца, што нічога гэтага не было, і ўвесь час казаць толькі пра сябе, пра свае. </blockquote>
 
:::::::::::::''[http://www.zavtra.ru/cgi/veil/data/zavtra/02/432/71.html Е.Ростиков. «Умей сказать: "Нет!" (К 80-летию Михаила Савицкого)» (Газета ЗАВТРА, №9(432) от 26.02.2002]''
 
Узнагароджаны ордэнам Францыска Скарыны, у 2006 г. прысвоена званне «[[Герой Беларусі]]». Жыў і працаваў ў [[Мінск]]у. Кіраўнік дзяржаўнай установы культуры «Творчыя акадэмічныя майстэрні жывапісу, графікі і скульптуры».
Радок 49:
Памёр [[8 лістапада]] [[2010]] года.
 
== У СецівеСпасылкі ==
{{Commonscat|Mihaił Savicki}}
* [http://www.davno.ru/posters/artists/savitsky/ Пра М. А. Савіцкага і яго творчасць]
Радок 55:
 
{{Героі Беларусі}}
 
{{DEFAULTSORT:Савіцкі Міхаіл Андрэевіч}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Мастакі Беларусі]]