Этналогія: Розніца паміж версіямі

'''Этнало́гія''' ({{lang-el|ἔθνος}}, племя, народ + ''-логас'' - вучэнне, навука) — навука, якая вывучае працэсы паходжання, рассяленне, побыту і культуры этнасаў (народаў). Станаўленне этналогіі як навукі ў 2-й палове [[XIX стагоддзе н.э.|XIX ст.]] звязан з эвалюцыйнай школай ([[Э. Тайлар]], [[Л. Г. Морган]] і інш.), што зыходзіла з ідэі адзінства культуры чалавецтва. З канца [[XIX стагоддзе н.э.|XIX ст.]] даследуе рэгіянальныя культуры і іх узаемаўплыў. Развіццё тэарэтычнай этналогіі ў [[XX стагоддзе н.э.|XX ст.]] звязана з канцэпцыямі [[Э. Дзюркгейм]]а, [[З. Фрэйд]]а, [[Л. Леві-Бруль|Л. Леві-Бруля]], [[Б. Маліноўскі|Б. Маліноўскага]], [[А. Радкліф-Браўн]]а, [[К. Леві-Строс]]а і іншых.

На Беларусі этналогія развіваецца з пачатку [[XIX стагоддзе н.э.|XIX ст.]] і на працягу доўгага перыяду аб'ектам яе вывучэння была духоўная культура беларускага этнасу - песні, паданні, вераванні, абрады. З 1880 - 1890-х г. галоўным у беларускай этналогіі стаў эвалюцыйны кірунак, прадстаўнікі якога ([[У. М. Дабравольскі]], [[М. В. Доўнар-Запольскі]], [[Я. Ф. Карскі]], [[М. Я. Нікіфароўскі]], [[Е. Р. Раманаў]], [[І. А. Сербаў]], [[А. К. Сержпутоўскі]]) разам з духоўнай і матэрыяльнай культурай народа, распрацоўвалі канцэпцыю гістарычнай асаблівасці і самастойнасці беларусаў як этнічнай супольнасці. У сучасны перыяд вучоныя-этнолагі Беларусі даследуюць праблемы этнагенезу, этнічнай гісторыі беларусаў, разнастайнасць шматвяковых традыцый беларускага народа, ролю і месца беларускага этнасу ў еўрапейскай цывілізацыі. Пачынаецца таксама вывучэнне і іншых нацыянальнасцей, якія насяляюць тэрыторыю Беларусі (татарскай, польскай, яўрэйскай), этнічных супольнасцей іншых краін