Крыштоф Мікалай Дарагастайскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
шаблон, ілюстрацыя |
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 7:
| герб = POL COA Leliwa.svg
| подпіс герба = Герб «[[Ляліва]]»
| тытул =
| парадак =
Радок 18 ⟶ 17:
| папярэднік =
| пераемнік =
| дата нараджэння = 2.3.1562
| месца нараджэння = 3.8.1615
Радок 31 ⟶ 28:
| у шлюбе =
| дзеці = ''ад Соф’і з Радзівілаў'':<br>Дарота, [[Уладзіслаў Дарагайстайскі|Уладзіслаў]]
| гады службы =
| прыналежнасць =
Радок 38 ⟶ 34:
| камандаваў =
| бітвы =
| навуковая сфера =
| месца працы =
| вядомы як =
| партыя =
| дзейнасць =
Радок 55 ⟶ 49:
}}
'''Крыштаф Мікалай Мікалаевіч МОНВІД (МАНІВІД)-ДАРАГАСТАЙСКІ''' ([[2 сакавіка]] [[1562]] — [[3 жніўня]] [[1615]], Вроцлаў) — [[ВКЛ|вялікалітоўскі]] дзяржаўны дзеяч. Доктар медыцыны. Стольнік літоўскі (1588—1590), крайчы літоўскі (1590—1592), падчашы літоўскі (1592—1597), вялікі маршалак літоўскі (1597—1615); стараста ваўкавыскі, шарашоўскі, велёньскі, мсцібаўскі, навамлынскі, дынемундскі, арандатар ялоўскі і курылоўскі.
{{змест злева}}▼
== Жыццяпіс ==
[[Выява:Herb Leliwa.jpg|thumb|Герб «Ляліва»]]
▲{{змест злева}}
Паходзіў аднаго з самых заможных і старажытных магнацкіх родаў у ВКЛ, чые продкі падчас Гарадзельскай уніі (1413) ўзялі ад палякаў герб «Ляліва». Нарадзіўся ў сям'і полацкага ваяводы [[Мікалай Мікалаевіч Дарагастайскі|Мікалая Дарагастайскага]] і Ганны Вайнянкі. Выхоўваўся ў кальвінскай веры. Пачатковую адукацыю атрымаў дома, потым вучыўся ў вядомай гімназіі Яна Штурма ў Страсбургу, 16.12.1575 запісаўся ў каталіцкую Фрыбурга-Брызгоўскую акадэмію. Добраахвотнікам у войску Свяшчэннай Рымскай імперыі удзельнічаў у ваенных дзеяннях у Нідэрландах. Падарожнічаў па Еўропе, найбольш упадабаў Італію. Атрымаў ганаровае грамадзянства ў Венецыі, гасцяваў у Ферары, у Балонні ў графа Пепулу. Надоўга затрымаўся ў Неапалі, горадзе вядомым пародзістымі конямі і першай у свеце вышэйшай школай коннай язды, браў урокі ў знакамітых майстроў-«кавалькатораў» П. Карацыёлы, Клаўдыя Кортэ, Петра Антоніа Ферара. З апошнім, гіполагам і надворным канюшым неапалітанскага віцэ-караля, князя дэ Асуна, у Дарагастайскага склаліся асабліва прыязныя адносіны. «…Мой вельмі зычлівы настаўнік, які не меў тады ў хрысціянскім свеце роўнага сабе ў навуцы коннай язды», такімі словамі згадаў яго Крыштаф Дарагастайскі пазней ў «Гіпіцы»<ref>Кн. I, раздз. VIII.</ref>. Менавіта Ферара заахвоціў Крыштафа Дарагастайскага скласці дапаможнік па конегадоўлі для суайчыннікаў.
| |||