'''Стольнік''' — на [[Русь|Русі]] — прыдворны, які прыслужваў князю за сталом падчас урачыстых трапез, а таксама суправаджаў князя ў паездках.
== Вялікае княства Літоўскае ==
Урад у ВКЛ — упамінаецца з сяр. [[XV]] ст.]] Стольнік вялікакняскага двара загадваў сервіроўкай стала і парадкам падачы страў пры урачыстых трапезах і афіцыйных прыёмах. Улічваючы вялікую колькасць гасцей на падобных мерапрыемствах, у распараджэнні стольніка былі памочнікі, званыя [[падстолі]]ямі. З [[1590]] г., паводле рашэння каранацыйнага сойму, [[Жыгімонт Ваза]] пачаў уводзіць урад стольніка ў паветах і ваяводствах ВКЛ, ствараючы адзіную сістэму ўрадаў ва ўсё дзяржаве. З гэтага часу ўрад страціў свае функцыі і ператварыўся ў тытул, які даваўся пажыццёва. Наданне тытула стольніка выкарыстоўвалася для адзнакі асабліва вартых прадстаўнікоў павятовай і ваяводскай эліты, а таксама для папаўнення дзяржаўнага скарбу. Члены сям'і стольніка мелі права ўжываць тытул у побыце і афіцыйных дакументах, так жонка стольніка, пажыццёва або да атрымання мужам больш высокага ўрада (пасады, тытула), звалася ''стольнікавай''. Сын стольніка тытулаваўся ''стольнікавічам'', а дачка — ''стольнікаўнай''. У канцылярыях судоў ВКЛ урады рэдка запісваліся поўнасцю, звычайна даваліся ў скароце ''стольн.'', што часта прычыняецца да блытаніны ў даследчыкаў. Права ўжываць тутул мела і жонка сына стольніка, яна звалася ''стольнікавічавай''.<ref>Ураднікі Менскага ваяводства...ваяводства… С. 16.</ref>
== Маскоўская дзяржава ==
Радок 9:
{{зноскі}}
== Літаратура ==
{{літ
|* Ураднікі Менскага ваяводства (Біяграфічны даведнік) / Ф. Чарняўскі. — Мн.: Олдеран, 2006. – — 124 с.
