Урадлівасць глебы: Розніца паміж версіямі

'''УрадлівасцьУрадлі{{націск}}васць глебы''', — здольнасць [[глеба|глебы]] задавальняць патрэбы раслін у элементах жыўлення, вадзе, забяспечваць іх каранёвыя сістэмы дастатковай колькасцю паветра, цяпла і спрыяльным фізіка-хімічным асяроддзем для нармальнай жыццядзейнасці. Урадлівасць глебы вызначае прадукцыйнасць [[біяцэноз]]у і [[ураджайнасць|ўраджайнасць]] сельскагаспадарчых культур. Узровень урадлівасці ацэньваецца па [[баніціроўка|баніціровачнай шкале]].

Найважнейшыя фактары ўрадлівасці глебы - наяўнасць пажыўных рэчываў (пераважна гумусу), вільгаці, аэрацыя, механічны склад глебы, яе структура і інш. На [[Беларусь|Беларусі]], найбольш высокай прыроднай урадлівасцю валодаюць [[дзярнова-карбанатныя глебы]].

Пры правільным выкарыстанні і ахове ўрадлівасць глебы павышаецца, нерацыянальнае выкарыстанне глебаў вядзе да страты іх урадлівасці. Урадлівасць павышаюць увядзеннем і асваеннем правільных севазваротаў, правільнай апрацоўкай, арганічнымі і мінеральнымі ўгнаеннямі, вапнаваннем глебы, меліярацыяй і інш. спосабамі.