|
}}
'''Баляслаў II Смелы''' ({{lang-pl|Bolesław II Śmiały}}, [[1042]] — {{ДС|2|4|1081}}) — княжакнязь [[Польшча|Польшчы]] з [[1058]] года, кароль Польшчы з [[1076]] года. Прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]], быў сынам князя польскага [[Казімір I Аднавіцель|Казіміра I Аднавіцеля]] і Дабранегі, сястры [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслава Уладзіміравіча]], вялікага князя [[Кіеўская Русь|кіеўскага]].
Баляслаў праводзіў вонкавуюзнешнюю палытыкупалітыку ў традыцыях свайго прадзеда, [[Баляслаў I Храбры|Баляслава I Храбрага]]. Княжа неаднойчыНеаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то [[Венгрыя|Венгрыі]], калі ён аказваў ваенную падтрымкудапамогу герцагу [[Бела I|Беле]] супраць караля [[Андрэ I]] у [[1057]] годзе, а пазней, у [[1074]] годзе, дапамог [[Геза I|ГезуГезе]] скінуць са стальца караля [[ШаламонКаламан]]а. Абапіраючыся на звязсаюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у [[1061]] годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў [[Чэхія|Чэхіі]], але пацярпеў паразу. Пасля выгнання ў [[1068]] годзе з [[Кіеў|Кіева]] вялікага князя [[Ізяслаў Яраславіч|Ізяслава]], сябра Польшчы, Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава.
Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыхам IV]] і Папам Рымскім [[Рыгор VII|Рыгорам VII]]. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у [[1072]] годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў [[1074]] годзе прызнаў польскую дзяржаву [[лен]]ам папскага стальца. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім.
Напрыканцы [[1070-я|1070-х]] гадахгадоў абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства [[Заходняе Памор'е]] поспехам не скончыліся. У [[1077]] годзе Баляслаў зноў рушыў на Кіеў, бо ягоІзяслаў сябра Ізяслаўзноў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў княжамкнязем кіеўскім. Аднак, як толькі польскія войскі вярнуліся дахатысышлі, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і [[Свяшчэнная Рымская імперыя]]. Пасля катаванннякатавання Баляславам [[епіскапбіскуп]]а [[кракаў]]скага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля [[Уладзіслаў I Герман|Уладзіслаў I Герман]]. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты зса тронустальца і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады.
{{start box}}
|
