Данута Іванаўна Бічэль-Загнетава: Розніца паміж версіямі

'''Данута Бічэль-Загнетава''' ({{ДН|3|12|1937}}<ref name="ДэмАп">Дэмакратычная апазіцыя Беларусі. 1956—1991  гг. Персанажы і кантэксты. Рэд. А. Дзярновіч.  — Мн., 1999. ISBN 985-6374-08-1.</ref>/[[1 студзеня]] [[1938]]<ref name="БП17-90">{{крыніцы/БП 1917-90|Бічэль-Загнетава Данута}}</ref>,<ref в. [[Вёска Біскупцы|Біскупцы]] [[Лідскі раён|Лідскага раёна]] Гродзенскай вобласці) — беларуская [[паэт]]эса. Лаўрэат [[Літаратурная прэмія імя Янкі Купалы|Дзяржаўнай прэміі БССР імя Я. Купалы]] (1984) за зборнік вершаў «Дзе ходзяць басанож». Узнагароджана медалём. Займаецца грамадскай, літаратурнай, асветніцкай дзейнасцю.name="БС">{{кніга

У друку выступае з 1958<ref name="БС"/> (газета «[[Літаратура і мастацтва (1932)|Літаратура і мастацтва]]»). У вершах, арганічна звязаных з народна-паэтычнай традыцыяй, апявае Радзіму, жыццё працаўнікоў вёскі, прыгажосць роднай зямлі<ref name="БС"/>.

Аўтар зборнікаў паэзіі «Дзявочае сэрца» (1961), «Нёман ідзе» (1964), «Запалянкі» (1967), «Доля» (1972), «Ты — гэта ты» (1976), «Браткі» (1979), «Дзе ходзяць басанож» (1983), «Загасцінец» (1985), «Даўняе сонца» (1987), «А на Палессі» (1990), кнігі нарысаў, мемуараў і эсэ «Хадзі на мой голас» (Вроцлаў, 2008). Аўтар паэм і кніг вершаў для дзяцей «Перапёлка» (1968), «Грыб-парасон» (1969), «Дзічка» (1971), «Рыжая палянка» (1971), «Дагані на кані» (1973), «Лузанцы» (1982), «Габрынька і Габрусь» (1985).