Махамед Нагіб: Розніца паміж версіямі

[[Выява:Muhammad Naguib.jpg|thumb|Махамед Нагіб]] '''Махамед Нагіб''' (нар. [[{{ДН|20 лютага]] [[|2|1901]]}} - [[{{ДС|29 жніўня]] [[|8|1984]]}}) — першы прэзідэнт рэспублікі Егіпет пасля рэвалюцыі 1952 года.

У пачатку 20-х пераехаў з [[Горад Хартум|Хартума]] ў [[Каір]], дзе спачатку працаваў ахоўнікам, а затым паступіў на службу ў войска. Нагіб пабудаваў даволі ўдалую ваенную кар'еру, да [[1940]] г. зрабіўся адным з найбольш высокапастаўленых егіпецкіх вайскоўцаў. Тым не менш, ён не заслугоўваў палітычнага даверу караля і двойчы спрабаваў падаць у адстаўку. Абодва разы кароль не задаволіў яго прашэнне. У [[1948]] г. удзельнічаў у вайне з [[Ізраіль|Ізраілем]].

У [[1949]] г. Нагіб таемна ўступіў у {{нп3|Рух свабодных афіцэраў, Егіпет|рух «Свабодныя афіцэры»|en|Free Officers Movement (Egypt)}}, які склаў ядро апазіцыі каралю. [[23 ліпеня]] [[1952]] г. сумесна з [[Гамаль Абдул Насер|Гамаль Абдул Насерам]] і [[Анвар Садат|Анварам Садатам]] Нагіб ажыццявіў у Егіпце {{нп3|Егіпецкая рэвалюцыя 1952|ваенны пераварот|ru|Июльская революция в Египте}}, вядомы як Ліпеньская рэвалюцыя. [[18 чэрвеня]] [[1953]] годаг. Нагіб зрабіўся першым прэзідэнтам Егіпта.

Аднак адразу ж пасля прыходу да ўлады пачаліся спрэчкі з нагоды новага курсу Егіпта, у выніку ўжо ў [[1954]] рашэннем Савета рэвалюцыйнага кіраўніцтва Нагіб быў зняты з паста. Насер, у прыватнасці, прад'явіў яму абвінавачванні ў дыктатарскіх амбіцыях.