'''Даніла Канстанцінавіч Міцкевіч''' (''Данііл Канстанцінавіч Міцкевіч'', [[{{ДН|30 верасня]] [[|9|1914]]}}, [[Пінск]] — – [[{{ДС|7 ліпеня]] [[|7|1996]]}}, [[Мінск]], пахаваны на Вайсковых могілках) — беларускі дзеяч культуры, беларускі вучоны-хімік. Заслужаны дзеяч Беларусі (1970). Старэйшы сын [[Якуб Колас|Якуба Коласа]].
== Біяграфія ==
Даніла Міцкевіч закончыў хімічны факультэт [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] ў [[1936]] годзе. Потым працаваў асістэнтам, пасля старшым выкладчыкам на гэтым факультэце. У час вайны – — у Сярэднеазіяцкім універсітэце (1941-19421941—1942), з 1942 г. – — у хімічнай групе [[АН БССР]]. У жніўні 1943 быў выкліканы ў [[Масква|Маскву]], дзе працаваў тры месяцы дэканам хімфака адноўленага БДУ на ст. Сходня пад Масквой. Потым – — навуковы супрацоўнік, вучоны сакратар, загадчык лабараторыі ў Інстытуце хіміі АН БССР.
У красавіку 1957 г. Д. Міцкевіч быў прызначаны першым дырэктарам [[Дзяржаўны літаратурна-мемарыяльны музей Якуба Коласа|Літаратурнага музея Якуба Коласа]], у 1980 выйшаў на пенсію, але да канца жыцця заставаўся на пасадзе старшага навуковага супрацоўніка. Узнагароджаны медалём "«За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 1941—1945 гг."», [[медаль Францыска Скарыны|медалём Францыска Скарыны]] (1995).
Удзельнічаў у стварэнні трох экспазіцый музея (1959, 1972, 1982), будаўніцтве філіялаў музея на Стаўбцоўшчыне. Выступаў на літаратурных вечарынах і сустрэчах. Аўтар шматлікіх артыкулаў пра жыццё і творчасць Якуба Коласа, успамінаў пра яго, пра [[Янка Купала|Янку Купалу]], [[Сяргей Гарадзецкі|Сяргея Гарадзецкага]] і іншых. Браў удзел у складанні альбомаў “Якуб«Якуб Колас. Жыццё і творчасць”творчасць» (1959, 1974), Збораў твораў Якуба Коласа. У выдавецтве “Полымя”«Полымя» ў 2000 г. выдадзена кніга Д. Міцкевіча “Любіць«Любіць і помніць. Успамінае сын Якуба Коласа”Коласа».
