|
'''Мікола Чарняўскі''', ('''Мікалай Мікалаевіч Чарняўскі'', псеўданімы: ''Аўсюг Самасейка'', ''Мікола Сівец''; (нар. [[{{ДН|16 студзеня]] [[|1|1943]]}}, гв., вёска Буда-Люшаўская, [[Буда-Кашалёўскі раён]], [[Гомельская вобласць]]); Псеўданімы: ''Аўсюг Самасейка'', ''Мікола Сівец'') — беларускі [[паэт]], празаік.
{{змест злева}}
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1960 г. паступіў наСкончыў вячэрняе аддзяленне філалагічнага факультэта [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] і скончыў яго ў (1966 г). Адначасова працаваў рэдактарам Беларускага радыё. У 1966-1988 1966—1988 гг. - — літсупрацоўнік, старшы рэдактар аддзела, адказны сакратар часопіса «Бярозка». З 1989 г. - — літаратурны рэдактар часопіса «Вясёлка».
== Творчасць ==
ПершыДэбютаваў вершвершам надрукаваны ўу 1958 г. у газеце «Піянер Беларусі». ВыйшліАўтар кніжкікніжак паэзіі для дзяцей «Дзе лета канчаецца» (1963), «Апошні бой» (1967), «Сонца ў хованкі гуляе» (1970), «Кліча горн» (1974), «Адрас наш - — дзіцячы сад» (1975), «Парад» (1976), «Залатая ніва» (1977), «Дзе пяцёркі прадаюцца?» (1978), «Я збіраюся на БАМ» (1979), «Хто сябруе з добрым днём?» (1981), «Звініць званок...званок…» (1982), «Зоркі-зорачкі» (1984), «Навечна з сонцам» (1986), «Аб чым пяе крынічка» (1989), а таксама аповесці «Бегунок пачынае думаць» (1965) і «Акадэмія ...… на колах, альбо За вясёлкай наўздагон» (1990).
Выдаў зборнікі паэзіі «Чалавечнасць» (1971), «Трывога» (1988) і сатыры і гумару «Казёл-моднік» (1978), «І не косяць, і не жнуць...жнуць…» (1982), «Камар на матацыкле» (1985), «Нашто бабе агарод?» (1989).
== Прэміі ==
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Мікола Чарняўскі}}
{{DEFAULTSORT:Чарняўскі Мікола}}
{{Няма катэгорый}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
|
