Парламент Вялікабрытаніі: Розніца паміж версіямі

'''Парламент Злучанага Каралеўства Вялікабрытаніі і Паўночнай Ірландыі''' ({{lang-en|Parliament of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland}}) — вышэйшы заканадаўчы орган у [[Вялікабрытанія|Злучаным Каралеўстве і Каралеўскіх заморскіх тэрыторыях]]. Яго ўзначальвае Брытанскі манарх. Парламент двухпалатны, уключае ў сябе верхнюю палату,палату лордаў, і ніжнюю палату, палату абшчын. Палата лордаў не выбіраецца, яна ўключае ў сябе лордаў духоўных (вышэйшае духавенства англіканскай царквы) і лордаў свецкіх (членаў пэрства). Палата абшчын, наадварот, дэмакратычна абіраемая палата. [[Палата Лордаўлордаў Вялікабрытаніі|Палатапалата Лордаўлордаў]] і [[Палатапалата Абшчынабшчын Вялікабрытаніі|Палатапалата Абшчынабшчын]] збіраюцца ў розных памяшканнях [[Вестмінстэрскі палац|Вестмінстэрскага палаца]] ў [[Лондан]]е. Па звычаі, усе міністры, уключаючы прэм'ер-міністра, выбіраюцца выключна з складу [[парламент]]а.

Асноўнай формай дзейнасці парламента было заканадаўства. З сярэдзіны XVIII ст. прымалася ў сярэднім па 250 ,[[біль|біляў]] ў год. У заканадаўчай працэдуры першае месца належала Палацепалаце абшчын. У прыватнасці, толькі яна магла ініцыяваць фінансавыя білі (звязаныя з падаткаабкладаннем і расходаваннем дзяржаўных сродкаў). У астатнім працэдура адрозніваецца ў залежнасці ад таго, ставіўся ці законапраект да катэгорыі прыватных ці публічных біляў.<br />

Публічны (Public Bill) біль уяўляў, уласна, у шырокім сэнсе закон. Яго ўносіў ўрад. Папярэдняе абмеркаванне праводзілі спецыяльна створаныя дэпутацкія камісіі - як правіла, па 5 дэпутатаў. Кожны біль павінен быў прайсці тры чытання - рознага значэння і пэўнасці. Першае чытанне было фармальным і не мела змястоўнага значэння, т. е. палата проста паведамляе аб праекце. Другое - было концепционным, і пасля яго аддрукаваны праект (да 1849 г. - перапісаны на пергаменце) накіроўваўся ў камісію. Толькі у трэцім чытанні уласна зацвярджаўся ці адхіляўся законапраект. Публічныя білі павінны былі прайсці разгляд абавязкова ў кожнай палаце парламента на працягу адной сесіі. Галасаванне ў Палаце абшчын праводзілася па прынцыпе «Так» - «Не», у палаце лордаў - «Згодны» - «Не згодны». Затым законапраект паступаў праз канцлера на зацвярджэнне манарху [103, c. 236].<br />