Астафій Багданавіч Валовіч: Розніца паміж версіямі

| арыгінальнае імя =

| партрэт = Astafiej Vałovič. Астафей Валовіч.jpg

| подпіс = Астафій Валовіч

| герб = POL COA Bogoria.svg

| подпіс герба = [[Герб «Багорыя»]]

 

 

| тытул_2 = [[Падканцлер вялікі літоўскі]]

| парадак-жан_2 =

| пад імем_2 =

| перыядканец_2 =

| перыяд праўлення_2 = [[1566]] — [[1579]]

| пераемнік_2 = [[Крыштоф Радзівіл Пярун]]

 

| адрачэнне_5 =

 

| месца нараджэння =

| дата смерці = 20.11.1587

| аўтограф =

| Commons =

 

Паходзіў з баярскага роду [[Род Валовічаў|Валовічаў]]. Атрымаў хатнюю адукацыю, магчыма, вучыўся ў адным з нямецкіх пратэстанцкіх універсітэтаў<ref>Саверчанка І. Астафей Валовіч…</ref>, ёсць звесткі, што А. Валовіч скончыў Падуанскі ўніверсітэт. У 1540-я служыў сакратаром віленскага ваяводы [[Ян Юр'евіч Глябовіч|Я. Ю. Глябовіча]]. У 1540-я ажаніўся з Фядорай Паўлаўнай Сапяжанкай, з якою меў дачку Рэгіну. Пасада маршалка дворнага (1552) дала права ўвайсці ў склад [[Паны-рада|паноў-рады]].

У 1558 г. разам з ваяв. віленскім [[Мікалай Радзівіл Чорны|Мікалаем Радзівілам Чорным]], А. Валовіч вёў перамовы з маскоўскім паслом Алфёравым, пра мір паміж ВКЛ і Маскоўскай дзяржавай, саюз супраць Крымскага ханства і Турцыі. Пасля пачатку [[Лівонская вайна|Лівонскай вайны]], калі ў 1560 г. паўстала пытанне пра шлюб Івана IV з адной з сясцёр Жыгімонта Аўгуста, А. Валовіч адзін з тых, хто выказаўся «за», праўда абумовіўшы шлюб «вечным мірам» і захаваннем [[Інфлянты|Інфлянтаў]] за ВКЛ.

 

 

Прымаў актыўны ўдзел у [[Валочная памера|аграрных рэформах 1550-1560-х гадоў]], за гэтыя службы ад [[Бона Сфорца|Боны Сфорцы]] А. Валовіч атрымаў Усвяцкае і Езярышчанскае староствы. Разам з юрыстамі [[Аўгусцін Ратундус|Аўгусцінам Ратундусам]] і [[Пётр Раізій|Пятром Раізіям]] А. Валовіч рыхтаваў [[Статут 1566|2-е выданне Статута ВКЛ]], які быў зацверджаны 1.3.1566 на Віленскім сойме. Паводле прапановы А. Валовіча ў Статут быў уключаны артыкул, паводле якога «загранічнікам» забаранялася набываць землі і займаць урады ў ВКЛ. Удзельнік Варшаўскай канфедэрацыі (1573).

 

 

Паводле веравызнання [[кальвінізм|кальвініст]], разам з Мікалаем Радзівілам Чорным, Мікалаем Радзівілам Рудым, [[Ян Кішка|Янам Кішкам]] быў апекуном [[рэфармацыя|рэфармацыйнага]] руху ў ВКЛ. У канцы жыцця прыхільна ставіўся да [[антытрынітарызм]]у. Падтрымліваў гуманістаў [[В. Цяпінскі|В. Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]] і [[С. Будны|С. Буднага]]. На сродкі А. Валовіча ў 1559 г. быў перакладзены твор швейцарскага тэолага-кальвініста [[Генрых Булінгер|Генрыха Булінгера]] «Пра праўдзівае прыняцце цела і крыві Ісуса Хрыста», з Г. Булінгерам перапісваўся С. Будны. Сам С. Будны прысвяціў А. Валовічу кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» ([[Нясвіж]], [[1562]]).

{{Падканцлеры літоўскія}}

{{Надворныя маршалкі літоўскія}}

 

{{DEFAULTSORT:Валовіч Астафі Багданавіч}}

[[Катэгорыя:Род Валовічаў|Астафій]]

[[Катэгорыя:Старосты магілёўскія]]

[[Катэгорыя:Старосты азярышчанскія]]

[[Катэгорыя:Старосты кобрынскія]]

[[Катэгорыя:Старосты рэчыцкія]]

[[Катэгорыя:Падканцлеры літоўскія]]

[[Катэгорыя:Вялікія канцлеры літоўскія]]