Міхаіл Восіпавіч Стакун: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '{{Дзяржаўны дзеяч | беларускае імя = Міхаіл Восіпавіч Стакун | арыгінальнае імя ...'
 
арфаграфія
Радок 75:
 
== Біяграфія ==
З [[1909]] працаваў рабочым на заводах [[Санкт-Пецярбург]]а, [[Рыга|Рыгі]], [[Горад Талін|Рэвеля]]. У [[1912]] уступіў у [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РСДРП(б)]]. За ўдзел у рэвалюцыйнмрэвалюцыйным руху неаднаразова арыштаваны. Са студзеня [[1917]] у імперскай арміі. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі адзін з арганізатараў Чырвонай гвардыі, член выканкомавыканкама Выбаргскага райсавета ў Петраградзе. З [[1918]] на гаспадарчай, з [[1924]] на партыйнай рабоце. У [[1931]] скончыў курсы марксізму-ленінізму пры ЦК ВКП(б). Са студзеня 1935 упаўнаважаны {{нп3|Народны камісарыят харчовай прамысловасці СССР|Наркамата харчовай прамысловасці СССР|ru|Народный комиссариат пищевой промышленности СССР}} пры СНК БССР, з чэрвеня [[1935]] 1-ы сакратар Гомельскага гаркома КП(б)Б і член ЦК КП(б)Б. На гэтай пасадзе Міхаіл Восіпавіч актыўна ўдзельнічаў у барацьбе з «ворагамі народа». Выступаючы на [[XVI з'езд КП(б)Б|XVI з'ездзе КП(б)Б]] падчас абвінавачванняў супраць Старшыні ЦВК БССР А. Чарвякова, ён сказаў: {{цытата|Лічу, што з'езд партыі не можа прайсці так спакойна міма фігуры тав. Чарвякова... Калі тав. Чарвякоў будзе паводзіць сябе такім чынам, калі ён будзе ў барацьбе за справу нашай партыі, за чысціню яе шэрагаў, за выкрыццё ворагаў стаяць у баку, мы не можам цярпець таварыша Чарвякова}}
 
З [[7 ліпеня]] па [[13 лістапада]] [[1937]] дэ-юрэ Старшыня [[ЦВК БССР]]. Фактычна быў абраны на XVI з'ездзе КП(б)Б членам Бюро ЦК КПБ(б)Б як старшыня ЦВК БССР. [[25 кастрычніка]] Пленум ЦК КП(б)Б вывеў М. Стакуна з членаў Бюро ЦК і членаў ЦК КП(б)Б і зняў з пасады Старшыні ЦВК БССР у сувязі з яго арыштам (да [[25 кастрычніка]]).
 
Міхаіла Восіпавіча прыцягнулі да крымінальнай адказнасці за «антысавецкую дзейнасць». Некалькі гадоў ён знаходзіўся ў турме, дзе падвяргаўся катаванням. На судзе Ваеннай калегіі Вярхоўнага суда СССР {{цытата|усё падсудныя мелі страшны выгляд: абарваныя, няголеныя, змардаваныя. Цяжка было нават даведаццапазнаць сваіх ранейшых таварышаў па працы.
 
Побач са мной апынуліся Стакун і Ананьеў. Міхаіл Восіпавіч Стакун не мог казаць: у грудзях у яго булькатала, дыхаў ён часта і цяжка, хапаючы ротам паветра. Ён сказаў мне, што ўнутры ўсё ў яго пашкоджана збіццём. Але вінаватым сябе ён не прызнаў, катаванні і здзекі следчых вытрымаў...