Праведнікі: Розніца паміж версіямі

| Дата прэм’ерыпрэм'еры = [[15 снежня]] [[1949]]

| Месца прэм’ерыпрэм'еры = ТэатарТэатр ХебэртоХеберто, [[Парыж]]

| ЦыкльЦыкл =

'''«Праведнікі»''' ({{lang-fr|Les Justes}}) — п'еса французскага пісменніка [[Альбер Камю|Альбера Камю]], напісаная ў [[1948]]—[[1949]] гадах. Прэм'ера п'есы адбылася [[15 снежня]] [[1949]] у [[Парыж|парыскімпарыж]]скім тэатры ХебэртоХеберто.

На явачнай кватэры тэрарыстаў Аненкаў, Сцяпан, Дора, Воінаў і Каляеў, якія належаць да рэвалюцыйнай групы плянуюцьплануюць здзейсніць забойства вялікага князя Сяргея Аляксандравіча, калі той будзе ехаць у тэатартэатр. Іван Каляеў павінен кінуць першую бомбу, а Аляксей Воінаў — другую. Паміж Іванам Каляевым і Сцяпанам Фёдаравым завязваецца спрэчка, якая люструе адрозненне поглядаў АльбэраАльбера Камю (Каляеў) ад меркаванняў [[Жан-Поль Сартр|Жан-Поля Сартра]] (Сцяпан).

Дора і Аненкаў назіраюць за хадой апэрацыіаперацыі з кватэры. Выбух не адбваецца. Праз некаторы час Каляеў вяртаецца на кватэру і тлумачыць, што ён няне здолеў кінуць бомбу, таму што ў вялікакняжацкай карэце знаходзіліся яго пляменнік і пляменніца. Сцяпан Фёдараў моцна абураецца невыкананнем пастаўленай задачы і палемізуе з Каляевым, адзначаючы, што «тысячы расейскіхрасійскіх дзяцей будуць яшчэ гадамі паміраць ад голаду» праз тое, што Каляеў не забіў гэтых двух дзяцей. Паводле агульнай дамоўленасці яны вырашаюць адкласці замах на паслязаўтра.

=== Дзея чацьвёртаячацвёртая ===

У Бутырскай турме Каляеў знаёміцца з іншым арыштантам па імені Фока, які, дзеля скарачэння свайго тэрміну, працуе вешальнікам асуджаных на смерць (за аднаго павешанага яму скасоўваюць адзін год з'янволення). Пасля гутракі з Фокай уваходзіць Скуратаў, начальнік паліцэйскага дэпартаментудэпартамента. Ён размаўляе з Каляевым, раючы яму падпісаць пакаянне ва ўчыненым, але той катэгарычна адмаўляецца. Затым Каляева наведвае вялікая княгіня, жонка забітага Сяргея Аляксандравіча, у размове з якой Іван Каляеў бачыць чалавечы бок свайго забойства. Вялікая княгіня прапаноўвае яму ўзамен на сваё жыццё прызнаць сябе забойцам чалавека, а не рэвалюцыянэрамрэвалюцыянерам. Калеяў быў крануты размовай з вялікай княгіняй, але застаўся непахісным, бо лічыў забойства вялікага князя толькі актам справядлівасці. Затым ізноў уваходзіць Скуратаў і ставіць настпуную ўмову: альбо Каляеў здраджвае сваім сябрам і паведамляе іх месцазнаходжанне, альбо Скуратаў публікуе газэтныгазетны артыкул, у якім муісць паведаміцца, што Каляеў пакаяўся ў сваіх учынках перад вялікай княгіняй. Каляеў адмаўляецца ад усіх прапановаў.

У ноч смяротнага пакарання Каляева Аненкаў, Дора і Сцяпан чакаюць пра яго звестак. Воінаў вяртаецца з-за гэтай жа прычыны. Некаторыя мяркуюць, што Каляеў, мажліва, здрадзіў ім, каб уратаваць сваё жыццё, але Дора цьвёрдацвёрда ўпэўненая, што гэта няне праўда. Яе ўпэўненасць хутка пяцьвярджаеццапяцвярджаецца навіной аб смерці Каляева. Адгутэль, Дора, найбольш мягкі член групы, становіцца прыналежнай хутчэй да пункту гледжання Сцяпана. Яна прагне акунуцца ў тэрарызм і звергнуць тыранію, каб знайсці і ўз'яднацца з Каляевым у смерці.