Павел Уладзіміравіч Злобін: Розніца паміж версіямі

'''Павел Уладзіміравіч ЗЛОБІН''' ([[{{ДН|||1882]] -}} — ?), рускі палітычны дзеяч.

У 1903 стаў членам [[Партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|Партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў]]. Пасля [[Лютаўская рэвалюцыя 1917|Лютаўскай рэвалюцыі]] [[1917]] узначальваў арганізацыю расійскіх сацыялістаў-рэвалюцыянераў у [[Мінск]]у, вёў работу па афармленні антыбальшавіцкага блока на [[Беларусь|Беларусі]]. На [[ІІ з'езд армій Заходняга фронту|ІІ з'ездзе армій Заходняга фронту]] ў Мінску выступіў прыхільнікам [[Устаноўчы сход|Устаноўчага сходу]] і [[свабода друку|свабоды друку]]. [[21 лютага]] [[1918]] быў абраны ў [[Народны сакратарыят, БНР|Народны сакратарыят]] [[БНР]] камісарам па вялікарускіх справах. Выступаў супраць стварэння беларускай незалежнай дзяржавы, за аўтаномію Беларусі ў складзе дэмакратычнай [[Расія|Расіі]], лічыў [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Раду Беларускай Народнай Рэспублікі]] часовай беларускай уладай. У [[1919]]—[[1920]] працаваў рэдактарам часопіса "«[[Социалист-революционер]]"». Паводле даручэння ЦК Партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў праводзіў арганізацыйную работу ў [[Масква|Маскве]]. Тройчы прыцягваўся да судовай адказнасці органамі савецкай улады. Летам [[1922]] абвінавачаны па працэсе над Партыяй сацыялістаў-рэвалюцыянераў і ў ліку 15 яе членаў прыгавораны да вышэйшай меры пакарання, якая [[14 студзеня]] [[1924]] была заменена 5-гадовым турэмным зняволеннем. У 1920-1930-я гг. жыў у Маскве. Бацька расійскага пісьменніка [[Сцяпан Паўлавіч Злобін|Сцяпана Злобіна]].