Бітва пад Турам (732): Розніца паміж версіямі

[[Image:Steuben - Bataille de Poitiers.png|300px|right|thumb|Карціна [[Карл фон ШТОЙБЕН|фон Штойбена]] "Бітва пад Пуацье ў кастрычніку 732" (1834—18371834—1837)]]

На момант бітвы арабскае войска было абцяжарана здабычай <!--адсюль...-->па сваім летнім уварванні ў [[Галія|Галію]]<!--...і дасюль — у войны Умаядаў, са спасылкай-->, было падзелена, не ведала як след краюкрая. Гэта паспрыяла [[Карл Молат|Карлу]] ў тым, каб вывесці войска франкаў напярэймы арабскаму патаемна, бездарожжам, і загадзя заняць добрую пазіцыю для бітвы пяхоты супраць цяжкой панцырнай конніцы. Войска арабаў, напаткаўшы франкаў, спынілася, пачаліся дробныя сутычкі, але [[Абд-аль-Рахман]] не наважваўся пачынаць вальную бітву ў такіх некарысных для свайго войска ўмовах. Такое супрацьстаянне працягвалася да сямі дзён. Тым часам, да арабскага войска падышлі раней аддзеленыя часткі. Франкі таксама атрымалі падмацаванні. Нарэшце, верагодна, з прычын палітыкі, ідэалогіі, а таксама блізкага прыходу зімы, Абд-аль-Рахман загадаў пачаць агульны штурм пазіцыі франкаў.

Перамога франкаў азначыла канчатковы супын арабскіх заваёваў у Еўропе, і была адным з першых поспехаў еўрапейцаў—хрысціянаўеўрапейцаў—хрысціян. У арабскай гістарыяграфіі ацэнка змянілася з ваеннай катастрофы ("поле мучанікаў") да дробнай няўдачы, адной з многіх. У еўрапейскай гістарыяграфіі бітва традыцыйна ([[Гібан]] і інш.) ацэньвалася як выратавальная наогул для Еўропы і хрысціянства, у 20 ст. з'явіліся погляды на бітву, паводле якіх яна не была такой значнай.