Віртуальная машына: Розніца паміж версіямі

Віртуальная машына выконвае нейкі машынна-незалежны код (напрыклад, [[байт-код]], [[шыты код]], [[p-код]]) ці [[машынны код]] рэальнага [[працэсар]]а. Апроч працэсара, ВМ можа эмуляваць работу як асобных кампанентаў апаратнага забеспячэння, так і рэальнагорэальнага камп'ютара цалкам (уключаючы [[BIOS]], [[аператыўная памяць|аператыўную памяць]], [[цвёрды дыск]] і іншыя [[Перыферыйная прылада|перыферыйныя прылады]]). У апошнім выпадку ў ВМ, як і на рэальны камп'ютар, можна ўсталяваць [[аперацыйная мітэмасістэма|аперацыйныя сістэмы]] (напрыклад, [[Windows]] можна запускаць у віртуальнай машыне пад [[Linux]] ці наадварот). На адным камп'ютары можа функцыянаваць некалькі віртуальных машын (гэта можа выкарыстоўвацца для імітацыі некалькіх [[Сервер, апаратнае забеспячэнне|сервераў]] на адным рэальным серверы з мэтай аптымізацыі ўжывання рэсурсаў сервера).

Канцэпцыя віртуальнай машыны як сукупнасці рэсурсаў, якія эмулююць паводзіны рэальнай машыны, з'явілася ў Кембрыджы напрыканцыў канцы 1960-х гадоў як пашырэнне канцэпцыі [[Віртуальная памяць|віртуальнай памяці]] манчэстэрскай вылічальнай машыны {{translation|:en:Atlas Computer (Manchester)|Atlas}}.<ref>{{кніга|загаловак=Толковый словарь по вычислительным системам|арыгінал=Dictionary of Computing|адказны=Под ред. В. Иллингуорта и др.: Пер. с англ. А. К. Белоцкого и др.; Под ред. Е. К. Масловского|месца={{М.}}|выдавецтва=Машиностроение|год=1990|старонак=560|isbn=5-217-00617-X (СССР), ISBN 0-19-853913-4 (Великобритания)|тираж=70&nbsp;000 (доп.)}}</ref> У цэлым [[вылічальны працэс]] вызначаецца ў межах гэтай канцэпцыі зместам той рабочай прасторы памяці, да якой ён мае доступ. Пры ўмове, што пэўная сітуацыя ў гэтымгэтай рабочай праторыпрасторы адпавядае чаканай, працэс не мае аниякіханіякіх сродкащсродкаў для вызначэння таго, ці з'яўляецца прадастаўленыпрадстаўлены рэсурс сапраўды фізічным рэсурсам гэтага тыпатыпу, альбо ж ён імітаваны дзеяннямидзеяннямі іншых рэсурсаў, якія прыводзяць да аналагічных зменаў змецівазмесціва рабочай прасторы працэсапрацэсу.

Напрыклад, працэсспрацэс не можа вызначыць, ці манапольна ён ужывае працэсар алюбоальбо ж у рэжыме [[Мультыпраграмаванне|мультыпраграмавання]] разам з іншымі працэсамі. У віртуальнай машыне аніводны працэсспрацэс не можа манапольна ўжываць адвольны рэсурс, і ўсе сістэмныя рэсурсы лічацца рэсурсамі патэнцыйна сумеснага выкарыстання. Акрамя таго, ужыванне віртуальных машын забяспечвае развязку паміж некалькімі [[Карыстальнік|Карыстальнікамікарыстальнікамі]], якія працуюць у адной вылічальнай сістэме, забяспечваючы пэўны ўзровень абароны даных.

Віртуальныя машыны могуць выкарыстоўвацца для наступных мэтаўмэт:

* даследваннедаследаванне прадукцыйнасці [[Праграмнае забеспячэнне|ПЗ]] ці новай [[Архітэктура камп'ютара|камп'ютарнай архітэктуры]];

* [[Эмуляцыя]] разнастайных архітэктур (напрыклад, [[эмулятар гульянвойгульнявой прыстаўкі]]);

* [[Шкодасная праграма|шкодаснага коду]] для кіравання інфікаванай сістэмай: [[вірус PMBS]], выяўлены ў 1993 годзе, а таксама [[руткіт]] [[SubVirt]], створаны ў [[2006]] годзе ў [[Microsoft Research]], ствраралістваралі віртуальную сістэму, якой абмяжоўваўся карыстальнік і ўсе ахоўныя праграмы ([[Антывірусная праграма|антывірусы]] і іншыя).<ref>[http://www.f-secure.com/weblog/archives/archive-032006.html#00000834 F-Secure Weblog : Monthly Archives — March of 2006]</ref>

* мадэляванне інфармацыйных сіситэмсістэм з кліент-сервернай архітэктурай на адной ЭВМ (эмуляцыя камп'ютарнай сеткі з дапамогай некалькіх віртуальных машын).

== вядомыяВядомыя віртуальныя машыны ==