Дагавор Вялікага Княства Літоўскага і Маскоўскай дзяржавы (1449): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 3:
Такім чынам, Вялікае Княства Літоўскае адмовілася ад актыўнай палітыкі на прылеглых усходнеславянскіх землях, і наогул на ўсходзе. Мяркуецца, што так сталася таму, што Казімір Ягайлавіч, стаўшыся польскім каралём, страціў цікавасць да спраў ВКЛ<ref>Пд. [[М. Ермаловіч]]а.</ref>, або што такая адмова была вымушанай радам іншых замежнапалітычных фактараў, а між іншым — рэзкім узрастаннем пагрозы з боку [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]<ref>Пд. [[Г. Сагановіч]]а</ref>. У кожным разе, ВКЛ страціла на ўсходніх землях Русі і ўплыў, і саюзнікаў ({{далей|*}}: [[Ноўгарадская рэспубліка#Ліквідацыя|ліквідацыя Ноўгарадскай рэспублікі]], [[стаянне на Угры, 1480]]).
 
Дагавор стабілізаваў адносіны [[ВКЛ]] і [[ВКМ]] на перыяд 1450-х—1480-х гадоў, аднак карэнных супярэчнасцяў не ліквідаваў. Так, Маскоўская дзяржава не мела намеру па-сапраўднаму адмаўляцца ад прэтэнзій на ўсе праваслаўныя землі Русі, што прывяло да раду ваенных канфліктаў ВКЛ і ВКМ канца 15 — пач. 16 ст. ({{далей|*}}: [[вайна ВКЛ іВайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім княствам Літоўскім, 1492-1494]], [[вайна ВКЛ іВайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім Княствам Літоўскім, 1500-1503]], [[вайна ВКЛ іВайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім княствам Літоўскім, 1512-1522]], [[вайна ВКЛ іВайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім княствам Літоўскім, 1532-1535]]).
 
{{зноскі}}