Лежневічы: Розніца паміж версіямі
Sensei Sekai (размовы | уклад) Новая старонка: '{{НП-Беларусь |статус = Сяло |беларуская назва = Лежневічы |арыгінальная назв...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 17:01, 6 лютага 2013
[[Катэгорыя:Лелюкінскі сельсавет]][[Катэгорыя:Населеныя пункты Іўеўскі]ага раёна
Сяло
Лежневічы
|
Лежневічы — вёска ў Іўеўскім раёне Гродзенскай вобласці. Лежневічы ўваходзяць у склад Лелюкінскага сельсавету. Ёсць сярэдняя школа, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, лясніцтва, магазiн, пошта, дом быту. Праз вёску з 1969 года праходзiць аўтатраса «Мінск-Гародня»[1]. Могiлкi знаходзяцца амаль у центры вёскi. На могiлках ёсць надмагіллі канцу 19-га стагоддзя.
Гісторыя
Час заснаванне вёскi Лежневічы невядомы. У сярэдзіне XVII ст. сяло ў Дудскім старостве Ашмянскага павета Віленскага ваяводства. У 1665 г. уласнасць Гарбачэўскага, стольніка рэчыцкага, затым Валовіча, Замойскіх, Пацаў і інш. уладальнікаў. У 1789 г. належала Зяньковічам, 15 аселых гаспадарак, каля 6 валок зямлі. У сярэдзіне XIX — пачатку XX ст. вёска ў Лугамавіцкай воласці Ашмянскага павета Віленскай губерні. У 1861 г. 61 рэвізская душа, у складзе маёнтка Лугамавічы памешчыцы Мілеўскай. Калi ў вёсцы ў 1960-х праводзiлi электрычнае святло, то пры капаннi находзiлi манеты 19-го стагоддзя расейскiя i польскiя грошы. Праз вёску праходзiў руска-нямецкі фронт у першай сусветнай вайне (1914-17). Да цяперашняга часу недалека ад вёскi засталiся траншэі і акопы. У 1921 — 1939 гг. вёска ў Лугамавіцкай гміне Валожынскага павета Навагрудскага ваяводства Польшчы. У 1921 г. 56 двароў, 265 жыхароў. Падчас знаходжаньня пад Польшчай децi з вёскi навучалiся ў польскай школе пры касцёле. Калi ў 1939-м прышлi саветы, то праз вёску адступалі войскі Арміі Польскай. Шмат зброi было выкiнута з моста праз раку каля Лежневiч. 3 12.10.1940 г. вёска (89 двароў, 389 жыхароў) у Лаздунскім сельсавеце, з 16.7.1954 г. цэнтр Лежневіцкага сельсавета Юрацішкаўскага, з 20.1.1960 г. Іўеўскага раёнаў. Дзейнічаў смалакурны завод. У другой сусветнай вайне ў партызанах афiцыйна быў толькi адзiн жыхар вёскi. Але шмат хто ўдзельнiчаў у партызанскiх атрадах Арміі Краёвай. Дарэчы адна хата ў весцы спалена мянавiта партызанамi. На франтах Вялікай Айчыннай вайны змагаліся 16 жыхароў, трое з іх загінулі. Апасля вайны савецкай урадзе было адкрытае супраціўленне жыхароў, якія пайшлі ва ўзброеныя атрады Арміі Краёвай. Частка жыхароў была асуджжана на вялiкiя прысуды. Адзiн з iх Францiшак Буяк, асуджаны быў у 1950-м на 25 гадоў. Калектывізацыя ў пасляваенныя гады была праведзена каля 1952 года. У Лежневiчах калгас назвалi «17 верасня»[2].
-
Здымак з няволi, Францiшак Буяк1954 год