'''Казімір Іосіфавіч Бердыган'''([[{{ДН|22 снежня]] [[|12|1894]]}}, вёска [[Вёска Паноры|Паноры]], [[Верхнядзвінскі раён]], [[Віцебская вобласць]]-[[ — {{ДС|18 верасня]] [[|9|1972]]}}) — беларускі хірург, доктар медыцынскіх навук, [[прафесар]].
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям'і селяніна. Навучаўся самастойна і толькі ў 1918 г. паступіў у 5-ы клас гімназіі для дарослых ім. Л. М. Талстога ў [[Ніжні Ноўгарад|Ніжнім Ноўгарадзе]], якую скончыў у 1920 г. У гэтым жа годзе паступіў на медыцынскі факультэт Ніжагародскага ўніверсітэта. Пасля заканчэння 2-га курса перавёўся ў Ленінградскі медыцынскі інстытут, які скончыў у 1926 г. З 1926 г. працаваў у Асвейскай раённай бальніцы. У 1929 г. быў пераведзены на пасаду ардынатара хірургічнага аддзялення Полацкай акруговай бальніцы, дзе прапрацаваў да 1931.
У 1931-1933 1931—1933 гг. - — Ардынатар стаматалагічнай клінікі [[Мінскі медыцынскі інстытут|Мінскага медыцынскага інстытута]], з 1933 па 1940 гг. - — Асістэнт той жа клінікі.
У 1940-1941 1940—1941 гг. - — Выкладчык кафедры стаматалогіі Ваенна-Медыцынаскай акадэміі ім. С. М. Кірава.
З 1941 па 1945 гг. - — Начальнік сківічнага аддзялення эвакуацыйнага шпіталя на 2-ім Беларускім фронце. Пасля дэмабілізацыі залічаны асістэнтам кафедры шпітальнай хірургіі па курсе стаматалогіі МДМІ; адначасова з 1946 г. па 1958 г., па сумяшчальніцтве працаваў дырэктарам вайсковай зубаўрачэбнай школы, а таксама ў 1952-1954 1952—1954 гг. начальнікам аддзела медыцынскіх навучальных устаноў МЗ БССР.
З 1958 г. - — загадчык кафедры стаматалогіі БелДІУУ, дзе прапрацаваў да 1971 г.
У снежні 1940 г. абараніў кандыдацкую, а ў 1958 г. доктарскую дысертацыю. У 1959 г. прысвоена званне дацэнта па курсе «стаматалогія». У 1960 г. зацверджаны ў званні прафесара. Аўтар 59 навуковых прац, у тым ліку 2-х манаграфій.
Асноўныя навуковыя напрамкі - — вывучэнне патагенезу, клінікі і лячэння сківічна-тваравага актынамікоза, пытанні ваенна-палявой стаматалогіі, лячэнне і прафілактыка карыесу, на падставе якіх была складзена карта аб наяўнасці фтору ў пітной вадзе. Ім прапанаваны шэраг арыгінальных метадаў лячэння стаматалагічных хворых.
Кіраваў абаронай 7 кандыдацкіх дысертацый. На працягу многіх гадоў паспяхова спалучаў навукова-педагагічную дзейнасць з шматграннай грамадскай працай. Быў адным з арганізатараў стаматалогіі Беларусі, старшынёй Праблемнай камісіі па стаматалогіі, намеснікам старшыні Праўлення Беларускага рэспубліканскага навуковага медыцынскага таварыства стаматолагаў, членам Праўлення Усесаюзнага навуковага медыцынскага грамадства стаматолагаў.
== Узнагароды ==
Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1944), Айчыннай вайны II ступені (1945), медалямі «За перамогу над Германіяй» (1946), «За абарону Ленінграда"» (1946), «20 гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайны» (1965).
== Літаратура ==
* БЭ ў 18 тамах., Т.3. Мн., 1996, С.112
[[Катэгорыя:Постаці беларускай медыцыны]]
[[Катэгорыя:Дактары медыцынскіх навук]]
▲[[Катэгорыя: АсобыХірургі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Стаматологі Беларусі]]
|