Клецк: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.2) (робат дадаў: bg:Клецк |
→Гісторыя: дадана з Гісторыя Клецка |
||
Радок 70:
{{змест злева}}
== Гісторыя ==
Паводле археалагічных звестак, старажытнае паселішча існавала тут яшчэ ў сяр. [[11 стагоддзе|ХІ ст.]] Аднак першы пісьмовы ўспамін пра Клецк датуецца [[1127]] годам, калі ён з'яўляўся сталіцай [[Клецкае княства|удзельнага княства]]<ref>[[Валерый Пазднякоў|Пазднякоў В.]] Клецк // {{Крыніцы/ЭВКЛ|2к}} С. 105.</ref>.▼
У I—V ст. н.э. на беразе [[Рака Лань|Лані]] існавала неўмацаванае балцкае паселішча [[культура штрыхаванай керамікі|культуры штрыхаванай керамікі]].
У [[14 стагоддзе|ХIV ст.]] Клецкае княства далучылася да [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]<ref name="ehb">[[Валерый Пазднякоў|Пазднякоў В.]] Клецк // {{Крыніцы/ЭГБ|4к}} С. 194.</ref>. Пад [[1398]] згадваецца князь клецкі Ямант Тулунтавіч. У [[1401]] [[Спіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікі князь]] [[Вітаўт]] перадаў горада свайму брату [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонту Кейстутавічу]], у [[1404]] — князю Раману Фёдаравічу. У [[1433]] пад Клецкам войскі Жыгімонта Кейстутавіча разбілі прыхільнікаў [[Свідрыгайла Альгердавіч|Свідрыгайлы Альгердавіча]]. Каля [[1492]] вялікі князь [[Казімір Ягелончык|Казімір]] перадаў горада і княства Івану Яраславічу, які пакінуў іх у спадчыну свайму сыну Фёдару.▼
У 2-ой палове Х стагоддзе на месцы горада заснавана неумацаванае паселішча славянскага племені [[Дрыгавічы|дрыгавічоў]].
▲Паводле археалагічных звестак, старажытнае паселішча існавала тут яшчэ ў сяр. [[11 стагоддзе|ХІ ст.]] Аднак першы пісьмовы ўспамін пра Клецк датуецца [[1127]] годам, калі ён з'яўляўся сталіцай [[Клецкае княства|удзельнага княства]]<ref>[[Валерый Пазднякоў|Пазднякоў В.]] Клецк // {{Крыніцы/ЭВКЛ|2к}} С. 105.</ref>. Ён згаданы ў сувязі з паходам паўднёварускіх князёў на Полацкую зямлю, у якім удзельнічала дружына Вячаслава Яраславіча «ис Клечьска».
Таксама ў XI стагоддзі князем [[Яраслаў Мудры|Яраславам Мудрым]] быў пабудаваны драўляны замак. Дрыгавіцкае паселішча ператварылася ва ўмацаваны горад Клецк.
У 1258 г. здарыліся захоп і спусташэнне Клецка войскамі хана Бурундая падчас іх пахода на Навагрудскую зямлю.
▲У [[14 стагоддзе|ХIV ст.]] Клецкае княства далучылася да [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]<ref name="ehb">[[Валерый Пазднякоў|Пазднякоў В.]] Клецк // {{Крыніцы/ЭГБ|4к}} С. 194.</ref>. Пад [[1398]] згадваецца князь клецкі [[Ямант Тулунтавіч]] - стаўленнік Вітаўта (Аляксандра) Вялікага. У [[1401]] [[Спіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікі князь]] [[Вітаўт]] перадаў горада свайму брату [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонту Кейстутавічу]], у [[1404]] — князю Раману Фёдаравічу. У [[1433]] пад Клецкам войскі Жыгімонта Кейстутавіча разбілі прыхільнікаў [[Свідрыгайла Альгердавіч|Свідрыгайлы Альгердавіча]]. Каля [[1492]] вялікі князь [[Казімір Ягелончык|Казімір]] перадаў горада і княства Івану Яраславічу, які пакінуў іх у спадчыну свайму сыну Фёдару.
У [[1503]] Клецк спалілі [[крымскія татары]]. У [[1506]] г. на Беларусь напалі больш за 30000 крымскіх татараў, якіх прывялі Махмат-Гірэй, Біціс-Гірэй і Бурнаш-Салатн. Вялікі князь [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандр]] здолеў сабраць войска. [[5 жніўня]] 1506 г. на рацэ Лань каля Клецка адбылася бітва. Перамога над войскам крымскіх царэвічаў была поўная: 27 тысяч татараў загінулі і патанулі ў рацэ, 3 тысячы трапілі ў палон. Перамога пад Клецкам, на думку гісторыкаў, паклала канец паходам татараў на Беларусь.
| |||