Алесь Разанаў: Розніца паміж версіямі

| Нарадзіўся = [[5 снежня]] [[05.12.1947 года]]

'''Алесь Сцяпанавіч РАЗАНАЎ''' (нар. {{ДН|5|12|1947}}, [[Вёска Сялец, Бярозаўскі раён|в. Сялец]] [[Бярозаўскі раён|Бярозаўскага раёна]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]]) — беларускі пісьменнік і перакладчык.

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Бацька — Сцяпан Разанаў, паходзіць з [[Тамбоўская вобласць|Тамбоўскай вобласці]], прыехаў з геадэзічнай экспедыцыяй да вайны ў Беларусь, дзе і застаўся. У 1966 А. Разанаў паступіў на [[філалагічны факультэт БДУ|філалагічны факультэт]] [[БДУ]]. Паралельна з вучобай працаваў ліцейшчыкам на Мінскім заводзе ацяпляльнага абсталявання. У кастр. 1968 студэнты-філолагі [[БДУ]], сярод лідараў якіх былі А. Разанаў, [[Віктар Ярац]] і Леў Барташ, звярнуліся ў ЦК КПБ з лістом на імя [[П. М. Машэраў|П. М. Машэрава]] (ліст падпісала некалькі соцень чалавек) дзе патрабавалі вяртання выкладання на беларускай мове. У выніку арганізатары падпісання ліста атрымалі ярлыкі «буржуазных нацыяналістаў», што па тых часах магло мець благія наступствы. Пасля таго як Алесь Разанаў, В. Ярац і Валянціна Тоўкун з'ездзілі ў Зэльву да [[Л. Геніюш]] два першыя ўзімку 1969 былі выключаныя з БДУ (праз няздачу заліку па ваеннай падрыхтоўцы; да гэтага яны былі выдатнікамі вучобы). Дзякуючы падтрымцы [[Максім Танк|Максіма Танка]], рэктару БПІ Сяргею Гусаку і загадчыку кафедры беларускай мовы і літаратуры БПІ Уладзіміру Калесніку, А. Разанаў працягнуў вучобу на філалагічным факультэце [[Брэсцкі педагагічны інстытут|Брэсцкага педагагічнага інстытута]], які скончыў у 1970. У 1970—1971 працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры ў сярэдняй школе вёсцы Кругель Камянецкага р-на. З 1972 у Мінску; 1972—1974 — літаратурны супрацоўнік газеты [[ЛіМ|«ЛіМ»]] і часопіса «Родная прырода». Член СП СССР з 1972. У 1974—1986 — рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура». З 1989 — віцэ-прэзідэнт Беларускага ПЭН-цэнтра.