Іван Пятровіч Пуліхаў: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 4:
Нарадзіўся ў сям'і выслужанага двараніна<ref>Бацька, Пётр Мацвеевіч Пуліхаў, скончыў Курскае землемернае вучылішча і быў прызначаны межавіком (землемерам) у Мінскае губернскае ўпраўленне землеробста і дзяржаўных маёмасцей, дзе служыў 36 гадоў. Выслужыў дваранства і чын калежскага асесара. Прафесія — тапограф. Сталаначальнік. Узнагароджаны сярэбраным медалем у памяць Аляксандра III. У Мінску ажаніўся, набыў дом з садам. Меў трох сыноў і дачку.</ref>. Скончыў няпоўныя 7 класаў рэальнага вучылішча. З'ехаў у Пецярбург, дзе экстэрнам здаў іспыт на атэстат і паступіў ва ўніверсітэт. Удзельнік рэвалюцыі 1905—1907 гадоў, за ўдзел у студэнцкіх сходках арыштаваны і высланы да бацькі ў Мінску пад надзор паліцыі. У Мінску Пуліхаў жыў у наймаванай кватэры ў раёне цяперашняй вул. Чычэрына, зарабляў рэпетытарствам, значная частка заробку ішла на выдаткі падпольнай эсраўскай арганізацыі.
Выконваючы прысуд падпольнай арганізацыі эсэраў, разам з [[Аляксандра Адольфаўна Ізмайловіч|А. А. Ізмайловіч]], арганізаваў замах і кінуў бомбу ў мінскага губернатара [[Павел Рыгоравіч Курлоў|
16.2.1906 створаным часовым ваенным судом І. Пуліхаў і А. Ізмайловіч асуджаныя да смертнай кары праз павешанне. 20.2.1906 суд разглядаў касацыйнныя скаргі. Касацыйная скарга бацькі Пуліхава не была задаволеная, А. Ізмайловіч прысуд да смертнай кары замянілі на безтэрміновай катаргі. 26.2.1906 прысуд адносна І. Пуліхава быў выкананы, І. Пуліхаў быў павешаны на браме гарадской турмы, палітзняволеныя вывесілі ў вокнах камер чорныя сцягі. Таемна пахаваны на ўсходнім ускрайку [[Старажоўскія могілкі|Старажоўскіх могілках]].
| |||