Аляксандр Карпавіч Болбас: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
EmausBot (размовы | уклад)
др r2.7.2+) (робат дадаў: ru:Болбас, Александр Карпович
др clean up, replaced: 1-й Прыбалтыйскі → 1-ы Прыбалтыйскі, анятанк → анетанк, двума → дзвюма, == → == (2) using AWB
Радок 50:
 
== Біяграфія ==
Аляксандр Болбас нарадзіўся [[28 лістапада]] [[1911]] года ў сяле [[Вёска Слабодка, Бабруйскі раён|Слабодка]] (цяпер — [[Бабруйскі раён]] [[Магілёўская вобласць | Магілёўскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]]) ў сялянскай сям'і<ref>{{cite web|url=http://www.biograph-soldat.ru/200/ARTICLES/BIO/bolbas_ak.htm|title=Болбас А.С. на сайте biograph-soldat.ru|accessdate=2012-04-04|archiveurl=http://www.webcitation.org/6AjaMIKdI|archivedate=2012-09-17}}</ref>. Атрымаў сярэднюю адукацыю. У [[1929]] годзе ўступіў у калгас. З [[1930]] года працаваў грузчыкам на станцыі [[Брожа]] Бабруйскага леспрамгаса. У верасні [[1933]] года быў прызваны на службу ў [[Рабоча-сялянская Чырвоная Армія|Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію]], праходзіў службу курсантам палкавой школы, пасля механікам-кіроўцам танка. У [[1935]] годзе быў дэмабілізаваны, паступіў у савпартшколу ў [[Мінск]]у. Скончыўшы яе, быў накіраваны ў [[Бабруйск]], быў старшынёй завадскога працоўнага камітэта чарапічнага завода. У [[1937]] годзе Болбас паступіў у Мінскі камуністычны інстытут журналістыкі ў Мінску<ref name="БС"/>, дзе правучыўся два гады, пасля чаго паўторна быў прызваны ў армію. Удзельнічаў у савецка-фінскай вайне<ref name="БС"/>, пасля служыў у [[Беларуская ваенная акруга|Беларускай ваеннай акрузе]]<ref name="wh">{{Warheroes|id=2897}}</ref>.
 
Аляксандр Болбас нарадзіўся [[28 лістапада]] [[1911]] года ў сяле [[Вёска Слабодка, Бабруйскі раён|Слабодка]] (цяпер — [[Бабруйскі раён]] [[Магілёўская вобласць | Магілёўскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]]) ў сялянскай сям'і<ref>{{cite web|url=http://www.biograph-soldat.ru/200/ARTICLES/BIO/bolbas_ak.htm|title=Болбас А.С. на сайте biograph-soldat.ru|accessdate=2012-04-04|archiveurl=http://www.webcitation.org/6AjaMIKdI|archivedate=2012-09-17}}</ref>. Атрымаў сярэднюю адукацыю. У [[1929]] годзе ўступіў у калгас. З [[1930]] года працаваў грузчыкам на станцыі [[Брожа]] Бабруйскага леспрамгаса. У верасні [[1933]] года быў прызваны на службу ў [[Рабоча-сялянская Чырвоная Армія|Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію]], праходзіў службу курсантам палкавой школы, пасля механікам-кіроўцам танка. У [[1935]] годзе быў дэмабілізаваны, паступіў у савпартшколу ў [[Мінск]]у. Скончыўшы яе, быў накіраваны ў [[Бабруйск]], быў старшынёй завадскога працоўнага камітэта чарапічнага завода. У [[1937]] годзе Болбас паступіў у Мінскі камуністычны інстытут журналістыкі ў Мінску<ref name="БС"/>, дзе правучыўся два гады, пасля чаго паўторна быў прызваны ў армію. Удзельнічаў у савецка-фінскай вайне<ref name="БС"/>, пасля служыў у [[Беларуская ваенная акруга|Беларускай ваеннай акрузе]]<ref name="wh">{{Warheroes|id=2897}}</ref>.
 
Удзельнічаў у баях [[1941]] года ў [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Беларускай ССР]], абароне [[Горад Мінск|Мінска]], [[Горад Бабруйск|Бабруйска]], [[Горад Рагачоў|Рагачова]], [[Горад Магілёў|Магілёва]]<ref name="БС"/>, [[Смаленская бітва, 1941|Смаленскай бітве]], [[Бітва за Маскву|бітве за Маскву]], [[Сталінградская бітва|Сталінградскай бітве]], вызваленні Данбаса і [[Украінская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Украінскай ССР]], [[Курская бітва|Курскай бітве]]. Да восені [[1943]] года [[капітан, воінскае званне|капітан]] Аляксандр Болбас быў намеснікам камандзіра мотастралковага [[батальён]]а па палітчастцы 11-й мотастралковай брыгады 10-га танкавага корпуса 40-й арміі Варонежскага фронту. Вызначыўся падчас [[Бітва за Дняпро|бітвы за Дняпро]]<ref name="wh" />.
Радок 59 ⟶ 58:
Указам Прэзідыума [[Вярхоўны Савет СССР|Вярхоўнага Савета СССР]] ад [[10 студзеня]] [[1944]] года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання і праяўленыя пры гэтым геройства і мужнасць» капітан Аляксандр Болбас быў удастоены высокага звання [[Герой Савецкага Саюза|Героя Савецкага Саюза]] з уручэннем [[Ордэн Леніна|ордэна Леніна]] і [[Медаль «Залатая Зорка»|медалі «Залатая Зорка»]] за нумарам 2786<ref name="wh" />.
 
Удзельнічаў у вызваленні [[Горад Кіеў|Кіева]] і Правабярэжнай Украіны, [[Эстонская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Эстонскай]], [[Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Латвійскай]] і [[Літоўская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Літоўскай]] ССР. Удзельнічаў у баях на [[1-йы Прыбалтыйскі фронт|1-м]], [[2-і Прыбалтыйскі фронт|2-м]], [[3-ці Прыбалтыйскі фронт|3-м Прыбалтыйскім]] і [[3-ці Беларускі фронт|3-м Беларускім]] франтах. У студзені [[1945]] года ён быў накіраваны на вучобу ў [[Ваенная акадэмія механізацыі і матарызацыі РСЧА|маскоўскую акадэмію бранятанкавыхбранетанкавых войскаў]], якую скончыў у [[1947]] годзе. Быў накіраваны ў [[Кіеўская ваенная акруга|Кіеўскую ваенную акругу]], быў намеснікам камандзіра батальёна танкавага вучылішча ў [[Годад Крывы Рог|Крывым Рогу]], пасля там жа быў начальнікам Дома Афіцэраў, затым знаходзіўся на той жа пасадзе ў [[Горад Чаркасы|Чаркасах]], быў таксама намеснікам камандзіра курсанцкага батальёна Кіеўскага танкасамаходнага вучылішча, намеснікам камандзіра танкавага палка па палітычнай частцы, намеснікам начальніка танкавага завода ў [[Горад Харкаў|Харкаве]]. У [[1958]] годзе ў званні [[падпалкоўнік]]а выйшаў у адстаўку<ref name="БС"/>. Працаваў начальнікам дрэваабдзелачнага камбіната [[Нацыянальная акадэмія навук Украіны|АН УССР]]. У [[1973]] годзе выйшаў на пенсію, працаваў старэйшым інжынерам Інстытута электрадынамікі. Займаўся грамадскай дзейнасцю. Пражываў у Кіеве, памёр [[7 чэрвеня]] [[2008]] года. Пахаваны на кіеўскіх могілках «Беркаўцы»<ref name="wh" />.
 
Быў таксама ўзнагароджаны [[Ордэн Айчыннай вайны|ордэнамі Айчыннай вайны]] 1-й і 2-й ступеняў, двума [[Ордэн Чырвонай Зоркі|ордэнамі Чырвонай Зоркі]], а таксама шэрагам медалёў<ref name="wh" />. Ганаровы грамадзянін горада [[Горад Грабёнка|Грабёнкі]] ў Палтаўскай вобласці<ref name="БС"/>.
Радок 66 ⟶ 65:
 
== Літаратура ==
 
* Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382