П’ер Абеляр: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
[[File:Heloïse et d'Abélard.jpg|thumb|Жан Віньё, «Канонік Фульбер застае знянацку Абеляра і Элаізу»]] '''П'ер Абеляр''' ({{lang-fr|Pierre Abailard/Abélard}}, {{lang-la|Petrus Abaelardus}}; {{ДН|||1079}}, Ле-Пале, непадалёк ад [[Нант]]а — {{ДС|21|4|1142}}, абацтва Сен-Марсель, блізу Шалон-сюр-Сон, [[Бургундыя]]) — французскі [[філосаф]] (схаласт), тэолаг і [[паэт]], неаднаразова асуджаўся каталіцкай царквой за ерэтычныя погляды.
== Біяграфічныя звесткі ==
Вучыўся ў [[Шартр]]ы і [[Парыж]]ы. Амаль усё жыццё пераходзіў з адной школы або кляштара ў іншыя. Каля 1101 адкрыў уласную школу, пазней узначальваў саборную школу ў Нотр-Дам.
Аўтар аўтабіяграфічнага твора «Гісторыя маіх бедстваў» (1132—36), любоўных вершаў, лістоў да сваёй каханай Элаізы і інш. == Светапогляд == Рацыянальна-містычная накіраванасць светапогляду А. («разумею, каб верыць») выклікала нязгоду, пратэст з боку артадаксальных царкоўных колаў. Сцвярджаў, што рэальна існуюць толькі асобныя рэчы, а агульныя паняцці - толькі ў чалавечай свядомасці (прынцып канцэптуалізму). Аснову маральных учынкаў П'ер Абеляр бачыў у згодзе чалавека са сваім сумленнем. Быў блізкі да ідэі верацярпімасці, падкрэсліваў значнасць індывідуальных намаганняў у выратаванні чалавечай душы. Сярод яго твораў — «Так і не», «Дыялектыка», «Аб боскім адзінстве і траіснасці» == Літаратура ==
* Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6
{{commonscat|Peter Abelard}}
| |||