Нацыянальная меншасць: Розніца паміж версіямі

У Беларусі прадстаўнікі нацыянальных меншасцей упершыню з'явіліся ў сярэднявеччы (пераважна ў 14-16 ст.), што было абумоўлена геапалітычным становішчам беларускіх зямель на скрыжаванні шляхоў паміж Польшчай і [[Расія]]й, [[Украіна]]й і [[Літва|Літвой]], міграцыйнымі працэсамі, войнамі, міжэтнічнымі кантактамі і г.д. Паводле перапісу [[1989]] у [[БССР]] пражывалі прадстаўнікі каля 100 нацыянальных меншасцей, у т.л. 1342 тыс. [[рускія|рускіх]] (13,2%), 418 тыс. [[палякі|палякаў]] (4,1%), 291 тыс. [[украінцы|украінцаў]] (2,9%), 111,9 тыс. [[яўрэі|яўрэяў]] (1,1%); жывуць таксама [[татары]], [[літоўцы]], [[латышы]], [[немцы]], [[цыганы]] і інш. Усе разам яны складаюць звыш 20% насельніцтва Беларусі. У канцы 1980-х г. узніклі першыя культурна-асветніцкія таварыствы нацыянальных меншасцей. Зарэгістраваныя згуртаванні маюць палякі, яўрэі, рускія, украінцы, татары, літоўцы, немцы, армяне, азербайджанцы і карэйцы. У чэрвені [[1994]] годзе ў [[Мінск]]у заснаваны Цэнтр нацыянальных культур Беларусі.

 

[[ru:Национальное меньшинство]]