Мінскае, Ізяслаўскае і Брацлаўскае генерал-губернатарства: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 16:
12 (23) снежня 1796 паводле ўказу расійскага імператара [[Павел I, імператар расійскі|Паўла I]] [[Брацлаўскае намесніцтва]] было рэарганізавана ў [[Падольская губерня|Падольскую губерню]], таму адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка пачала адпаведна менавалася як «Мінскае, Валынскае і Падольскае генерал-губернатарства». Новай рэзідэнцыяй генерал-губернатара стаў [[Горад Камянец-Падольскі|Камянец-Падольскі]].
 
== Падольскае і Валынскае ваеннае губернатарства (1801—18321801—1830) ==
Расійскі імператар (1801—1825) [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]] сваім указам ад 9 (21) верасня 1801 падзяліў [[Літоўская губерня|Літоўскую губерню]] на дзве — [[Віленская губерня|Літоўска-Віленскую]] і [[Гродзенская губерня|Літоўска-Гродзенскую губерні]], якія ўвайшлі ў склад [[Літоўскае генерал-губернатарства|Літоўскага ваеннага губернатарства]] (1801—1830) з цэнтрам у [[Горад Вільнюс|Вільні]]; [[Беларуская губерня|Беларускую губерню]] — на [[Віцебская губерня|Беларуска-Віцебскую]] і [[Магілёўская губерня|Беларуска-Магілёўскую губерні]], якія ўвайшлі ў склад [[Беларускае ваеннае губернатарства|Беларускага ваеннага губернатарства]] (1801—1823) з цэнтрам у [[Горад Віцебск|Віцебску]]; Мінская губерня разам з [[Кіеўская губерня|Кіеўскай]] увайшлі ў склад [[Кіеўскае ваеннае губернатарства|Кіеўскага ваеннага губернатарства]] (1801—1832) з цэнтрам у [[Горад Кіеў|Кіеве]]<ref>Поўны збор законаў Расійскай імперыі. Збор першы. Т. 26, №20004.</ref>. А Валынская і Падольская губерні ўвайшлі ў склад «Валынскага і Падольскага ваеннага губернатарства» (1801—1832).
 
== Падольскае і Валынскае часовае ваеннае губернатарства (1830—1832) ==
У снежні [[1830]] Валынскае і Падольскае ваеннае губернатарства ў сувязі з [[паўстанне 1830—1831 гадоў|паўстаннем 1830—1831 гадоў]] было пераўтворана ў «Падольскае і Валынскае часовае ваеннае генерал-губернатарства» з канцылярыяй у Жытоміры. У яго склад уваходзілі [[Валынская губерня|Валынская]] і [[Падольская губерня|Падольская губерні]]. Падольскі і Валынскі часовы ваенны губернатар падпарадкоўваўся (паводле царскага ўказу ад 10 чэрвеня 1831) Галоўнакамандуючаму I арміяй. Паводле ўказа расійскага імператара [[Мікалай I, імператар расійскі|Мікалая I]] ад 24 лютага 1832 Валынская і Падольская губерні (разам з Кіеўскай губерняй) увайшлі ў склад [[Кіеўскае ваеннае генерал-губернатарства|Кіеўскага ваеннага генерал-губернатарства]] (1832—1914).
 
Часовы ваенны губернатар займаўся кіраваннем Валынскай і Падольскай губернямі, ахопленымі паўстаннем: камплектаваў паліцэйскія каманды ў губернях, разглядаў рапарты гараднічых, земскіх спраўнікаў і камандзіраў воінскіх частак аб дзеяннях і рухах паўстанцаў, разбіраў скаргі жыхароў аб ваенных пастоях, выдаваў замежныя пашпарты расійскім падданым і дазвол іншаземным падданым пражываць у губернях і інш. Акрамя таго займаўся вырашэннем і гаспадарчых пытанняў: справы аб лёсе фундушавых сялян, належачых каталіцкаму касцёлу; справы аб пабегах сялян, скаргах сялян на жорсткае стаўленне з боку маянткоўцаў; справы аб барацьбе з эпідэміяй халеры і інш.
Радок 33:
* 1796—1798 — [[Аляксандр Андрэевіч Бекляшоў]]
* 1800—1801 — [[Андрэй Рыгоравіч Розенберг]]
=== Падольскія і Валынскія ваенныя губернатары (1801—18311801—1830) ===
* 1801—1803 — [[Андрэй Рыгоравіч Розенберг]]
* 1804—1811 — [[Іван Мікалаевіч Эсен]]