Барнум Браўн: Розніца паміж версіямі

Сярод інстытутаў не стаў выключэннем [[Амерыканскі музей првродазнаўчнай гісторыі]], чый прэзідэнт [[Морыс Кэтчум Джэсуп|Морыс Джэсуп]] бачыў сваю дзейнасць у сумяшчэнні перадавых навуковых дасягненняў і камерцыйнай выгады. У пошуках амбіцыйнага чалавека, які згадзіўся б заняцца пошукамі закамянеласцяў, музей звярнуўся за дапамогай да Уілістана. Прафесар без ваганняў прапанаваў разгледзець кандыдатуру Браўна, якога лічыў лепшым сваім вучнем{{sfn|Dingus, Norell|2011|p=39}}<ref>{{cite web|url=http://www.strangescience.net/brown.htm|title=Barnum Brown.|author=Scott, Michon|publisher=strangescience.net|accessdate=2012-06-04|archiveurl=http://www.webcitation.org/68AlCE0T2|archivedate=2012-06-04}}</ref>.

 

 

Пасля нападу на Пэрл-Харбар ў снежні [[1941]] года і ўцягвання [[ЗША]] ў [[Другая сусветная вайна|Другую сусветную вайну]] ўся даследчая дзейнасць Амерыканскага музея прыродазаўчай гісторыі была згорнутая, бюджэт скарочаны да [[мінімум]]у, які дазваляў толькі падтрымліваць бягучую дзейнасць. Асцерагаючыся бамбаванняў [[Нью-Ёрк]]а, Браўн змог дамовіцца з [[Музей Карнэгі|Музеем Карнэгі]] аб продажы першага здабытага ім экзэмпляру [[тыраназаўр]]а за 7 тыс. долараў. У [[1942]] годзе дырэкцыя музея выпусціла распараджэнне, згодна з якім супрацоўнікі, якія дасягнулі 68-гадовага ўзросту, прымусова адпраўляліся на пенсію. Нягледзячы на ​​велізарныя заслугі і ранейшую актыўнасць, [[1 ліпеня]] [[1942]] года 69-гадовы Браўн быў вымушаны пакінуць працу, якой прысвяціў большую частку жыцця. Тым не менш, яму было дазволена падтрымліваць адносіны з музеем{{sfn|Dingus, Norell|2011|p=282—284}}.