|
С. Рахманінаў — адзін з апошніх кампазітараў-[[рамантызм|рамантыкаў]], які завяршыў рускую рамантычную традыцыю [[М. Глінка|М. Глінкі]], [[П. Чайкоўскі|П. Чайкоўскага]], М. Рымскага-Корсакава. Яго музыцы ўласцівы яркі меладызм, маляўнічасць, арыгінальнасць гарманічнай мовы, багацце і разнастайнасцк рытмікі; рамантычны пафас і напружаны драматызм спалучаюцца з праніклівай лірыкай і паэтычнай сузіральнасцю.
Сярод твораў: кампазітара оперы «Алека» (1892), «Скупы рыцар» і «Франчэска да Рыміні» (абедзве паст. 1904); кантата «Вясна» (1902), вакальна-сімфанічная паэма «Званы» (1913); сімфанічная паэма «Востраў мёртвых» (1909), «Тры рускія песні» для аркестра і хору (1926); 3 сімфоніі (1895, 1907, 1936), Сімфанічны танцы (1940), 4 канцэрты (1891, 1901, 1909, 1926); Рапсодыя на тэму Паганіні (1934) для фартэпіяна з аркестрам, фартэпіянныя варыяцыі, 2 фартэпіянныя санаты (1907, 1913), цыклы фартэпіянных п'ес. Больш за 80 рамансаў звязаны з вершамі рускіх паэтаў, Элегічнаесярод трыоіх для«Не фартэпіянаспявай, скрыпкіпрыгажуня, пры мне» («Не пой, красавица, при мне») на словы [[А. Пушкін]]а, і віяланчэлі«Вясеннія воды» (1893«Весенние воды») на словы Ф. Цютчава, санатаі дляўзор віяланчэлілюбоўнай лірыкі «У маўчанні ночы таямнічай» («В молчаньи ночи тайной») на словы [[А. Фет]]а і фартэпіянаінш. Меладычны дар С. Рахманінава выявіўся ў песні «Вакаліз» (19011915), большякая зазлучае 80тыпова рамансаўрускую распеўнасць са строгай рытмічнай астынатнасцю барочнай арыі. У галіне камернай інструментальнай музыкі значнымі творамі з'яўляюцца «Элегічнае трыа. Памяці вялікага мастака П.І. Чайкоўскага» (1893) і іншсаната для віяланчэлі і фартэпіяна (1901).
Выканальніцкае мастацтва С. Рахманінава — адно з вышэйшых дасягненняў сусветнага піянізму XX ст.
|
