Унутраная эміграцыя: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Legobot (размовы | уклад)
др Bot: Migrating 3 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q896323 (translate me)
др арфаграфія
Радок 1:
'''Унутраная эміграцыя''' — ухіленне ад удзелу ў грамадскім, палітычным і рэлігійным жыцці дзяржавы, выкліканае нязгодай з існуючай дзяржаўнай сістэмай і пануючай у ёй [[ідэалогія]]й. Унутраную эміграцыю няне трэба блытаць з рознымі формамі канфрантацыі з дзяржаўным ці грамадскім ладам: [[дысідэнт]]цвам, [[эміграцыя]]й, мірнымі акцыямі [[пратэст]]у. Таксама няне трэба блытаць гэту з'яву з унутранай міграцыяй - перамяшчэннем насельніцтва краіны з адной яе часткі ў другую, напрыклад, з [[Урбанізацыя|сельскай мясцовасці ў гарады]].
 
Даволі цяжка акрэсліць усе варыянты форм унутранай эміграцыі. Як правіла, да гэтага можна аднесці адмову працаваць у тых галінах вытворчасці і паслуг, дзе ад кожнага патрабуюць удзел у тых ці іншых мерапрыемствах ідэялагічнагаідэалагічнага кшалтукшталту, стварэнне ўласнага [[бізнес]]у (там, дзе гэта магчыма), адмова ад знаёмства з навінамі, якія перадаюцца па пэўным тэлеканалам, радыёсетцы і іншыміншых сродкамсродках масавай інфармацыі, канцэнтрацыя ўвагі на ўласнай сям'і ці сваім хоббіхобі. (Так, у сучасным [[Туркменістан]]е некаторыя падлеткі (і няне толькі) прынцыпова прагуліваюцьпрагульваюць абавязковыя патрыятычныя святочныя мерапрыемствы, але няне робяць з гэтага акцый пратэсту). Цяжка казцьказаць, ці можна аднесці ўмеранае супрацоўніцтва з рэжымам (праца ў галінах вытворчасці і паслуг, якія патрабуюць пэўны мінімум удзелу ў палітычных і рэлігійных цырымоніях і падобных дзеяннях (выпіска праўрадавай прэсы, наведаванне гадзін палітінфармацыі, купля латарэйных білетаў і збор грошаў на тыя ці іншыя мерапрыемствы)<ref>[http://proceedings.usu.ru/?base=mag/0008(03_04-1998)&xsln=showArticle.xslt&id=a10&doc=../content.jsp Феномен и природа конформизма российской интеллигенции в XX веке] — № 8(1998) Проблемы образования, науки и культуры.</ref>.
 
З'яўленне ўнутранай эміграцыі ў пэўнай краіне можа лічыцца прызнакампрыметай наяўнасці ў ёй [[Таталітарны рэжым|таталітарнай]] ці [[Аўтарытарны рэжым|аўтарытарнай сістэмы кіравання]]. Але дакладна вызначыць гэта бывае цяжка, бо ў розных дзяржавах, якія прызнаюць і патрымліваюцьпадтрымліваюць пэўныя правы і свабоды сваіх грамадзян, могуць парушацца іншыя правы грамадзян альбо неграмадзян. Таксама ўнутраная эміграцыя можа быць праяўленнем нязгоды з каштоўнасцямі дэмакратычнага грамадства, напрыклад многія маладыя людзі ў 1960-х гг. у [[ЗША]] і краінах Заходняй Еўропы адмаўляліся ад магчымасці рабіць кар'еру ў капіталістычным грамадстве і пераязжаліпераязджалі ў сельскую мясцовасць працаваць на зямлі, што ў пэўнай ступені можна лічыць няне столькі пратэстам, сколькіколькі пасіўнай [[канфрантацыя]]й з [[грамадства]]м. (Падобным чынам у пачатку ХХІ ст. пэўную распаўсюджанасць атрымаў [[даўншыфтынг]] (англ. {{lang-en|downshifting}}) - свядомае перамяшканнеперамяшчэнне ўніз па кар'ернай лёсвіцылесвіцы).
 
== Гісторыя з'явы ==
Радок 9:
[[Дэльфіна дэ Жырардэн]] ў 1838 г. апублікавала эсэ "Унутраная эміграцыя" (L'émigration intérieure), у якім апісываліся погляды некаторых французскіх манархістаў, нязгодных з рэжымам [[Ліпеньская манархія|Ліпеньскай манархіі]]<ref>[http://magazines.russ.ru/nlo/2011/110/m52-pr.html Построение собственного образа: русские и французские варианты]</ref>. Таксама гэты тэрмін шырока прымянялі да поглядаў творчай інтэлігенцыі [[Германія|Германіі]] часоў нацыстскай дыктатуры<ref>К. Душенко. Цитаты из русской истории. // Эксмо, 2005, стр. 89 (Гл. «Троцкий»)</ref>.
 
У Савецкім Саюзе з [[1923]] г. тэрмін "унутраны эмігрант" выкарыстоўся як абвінавачванне ў контр-рэвалюцыйнай і антысавецкай дзейнасці. Яго прымянялі да дзеячоўдзеячаў культуры, якія не падтрымлівалі савецкую ідэялогіюідэалогію, і таму лічыліся небяспечнымі для савецкага ладу. Напрыклад, ва ўнутранай эміграцыі абвінавачвалі паетэсупаэтэсу Ахматаву<ref>[http://www.tolerance.ru/vek-tol/1-0-ivanov.html Е.Иванова. Феномен внутренней эмиграции.]</ref>. Таксама гэты тэрмін да сябе прымянялі прадстаўнікі інтэлігенцыі, поўнасцю ці часткова нязгодныя з палітыкай савецкай улады, але не маючыя жадання з ёй змагацца. (Нярэдка іх пратэст выражаўся ў выбары прафесіі [[дворнік]]а, фатографа, качагара, пры наяўнасці вышэйшай адукацыі ці навуковай ступені).
 
Праблема ўнутранай эміграцыі засталася і пасля распаду камуністычнага блоку і СССР. І яна закранае няне толькі краіны, дзе палітычная ўлада знаходзіцца ў руках адной асобы, ці пэўнай партыі, руху, сацыяльнай групы. Напрыклад, у сучаснай [[Расія|Расіі]] некаторыя даследчыкі гавораць пра наяўнасць "новай унутранай эміграцыі"<ref>[http://www.polit.nnov.ru/2006/05/23/emigration/ О. Ю. Маслов. Новая «внутренняя эмиграция» в России начала ХХI века, «Независимое Аналитическое Обозрение»]</ref>.
{{зноскі}}
[[Катэгорыя:Сацыялогія]]