Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін: Розніца паміж версіямі

У [[1904]] г. быў абраны імамам секты [[Зейдзіты|зейдзітаў]] і ўзначаліў паўстанне еменскіх зейдзіцкіх плямен супраць панавання [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]. У [[1911]] г. заключыў з турэцкім султанам пагадненне, па якім раён зедзіцкіх плямен атрымаў унутраную аўтаномію. Пасля распаду [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]] ў [[1918]] г., Ях’я прыняў тытул караля Емена. Аб'яднаў разрозненыя еменскія плямёны ў рамках адзінага Еменскага мутавакілійскага каралеўства. [[1 лістапада]] [[1928]] г. заключылзаключыў з [[СССР]] дагавор аб сяброўстве і гандлі (т.зв. «Дагавор ў Сане»). Прытрымваючыся антызаходніх пазіцый у знешняй палітыцы, праводзіў у краіне курс на захаванне і ўмацаванне рэакцыйнага дыктатарскага рэжыму. З мэтай перашкодзіць заходняй экспансіі і закансерваваць існуючыя сацыяльна-эканамічныя адносіны праводзіў палітыку самаізаляцыі Емена. Забіты ў выніку змовы.