Жоўты карлік: Розніца паміж версіямі

'''Жоўты карлік''' — тып невялікіх [[зорка|зорак]] галоўнай паслядоўнасці, якія маюць масу ад 0,8 да 1,2 масы [[Сонца]] і тэмпературу паверхні 5000-6000 K. Па выніках фотаметрыі яны маюць [[жоўты колер]], хоць суб'ектыўна іх колер ўспрымаецца чалавекам як найбольш чысты белы (больш гарачыя зоркі будуць успрымацца чалавекам як блакітнаватыя або блакітныя). Асноўнай крыніцай іх энергіі з'яўляецца тэрмаядзерны сінтэз [[гелій|геліягелію]] з [[вадарод]]ам. Самым вядомым жоўтым карлікам з'яўляецца [[Сонца]]. Іншыя вядомыя зоркі: [[Эпсілон Эрыдана]], [[Альфа Цэнтаўра|Альфа Цэнтаўра А]], [[Альфа Паўночнай Кароны|Альфа Паўночнай Кароны В]], [[Тау Кіта]].

Тэмпература паверхні жоўтых карлікаў складае 5000-6000 K, іх спектральныя класы G0V-G9V. Характарыстыка спектру: лініі H і K кальцыякальцыю інтэнсіўныя; лінія 4226 Ǻ і лінія жалеза даволі інтэнсіўныя; шматлікія лініі металаў; лініі вадароду слабеюць да класа K; інтэнсіўная паласа G.

Час жыцця жоўтага карліка складае ў сярэднім 10 мільярдаў гадоў. Пасля таго, як згарае ўвесь запас вадароду, зорка ў шмат разоў павялічваецца ў памеры і ператвараецца ў [[чырвоны гігант]]. Прыкладам такога тыпу зорак можа служыць [[Альдэбаран]]. Чырвоны гігант выкідвае вонкавыя пласты газу, утвараючы тым самым планетарныя туманнасці, а ядро ​​калапсуекалапсуе ў маленькі, шчыльны [[белы карлік]].