Беларуская іканапісная школа (XVI — XVIII стагоддзі): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→XVI стагоддзе: дапаўненне |
→XVIII стагоддзе: дапаўненне |
||
Радок 62:
У XVIII стагоддзі беларускі народ працягваў барацьбу за захаванне роднай мовы, сваіх традыцый ва ўсіх галінах матэрыяльнага і духоўнага жыцця. Менавіта дух нацыянальнага самавызначэння яскрава адбіваўся на развіцці станковага жывапісу гэтага перыяду і быў адзначаны ўзмацненнем праяў народнай творчасці і рэалістычнага адлюстравання рэчаіснасці. Майстры іканапісу смела і рашуча прытрымліваліся традыцый як старажытнарускага, так і мясцовага жывапісу<ref name="НАУ">[http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/termapily/08/15.htm НАРОДНЫЯ АСНОВЫ Ў ІКАНАПІСЕ
І МАНУМЕНТАЛЬНА-РЭЛІГІЙНЫХ ФОРМАХ ЖЫВАПІСУ БЕЛАРУСІ МІНУЛЫХ ЧАСОЎ] {{ref-ru}}</ref>.
У XVIII стагоддзі іканапіс розных рэгіёнаў Беларусі звязваюць праявы стылю барока, імкненне раскрыць псіхалогію і характар персанажаў, іх эмацыйны стан. Распаўсюджаныя ў той час жанравы жывапіс, пейзаж, нацюрморт у рознай ступені прысутнічаюць у сакральных сюжэтах мясцовых майстроў<ref name="СПІ"/>.
У пачатку XVIII ст. у іканапісе Беларусі назіраецца адыход ад прынятых у рэлігійным жывапісе прынцыпаў і канонаў, што не адпавядала пазіцыі афіцыйнай праваслаўнай царквы. Гэта адмоўна адбівалася на мастацкім узроўні твораў і не заўсёды задавальняла патрабаванні і густы заказчыкаў<ref name="НАУ"/>.
| |||