Піўны путч: Розніца паміж версіямі

У [[1923]] годзе ў [[Германія|Германіі]] пачаўся крызіс, прычынай якога з'яўлялася французская [[акупацыя Рура]]. Сацыял-дэмакратычны ўрад, які спачатку заклікала немцаў да супраціву і ўвёў краіну ў эканамічны крызіс, а потым прыняў усё патрабаванні Францыі, падвяргаўся нападкам і з боку правых, і з боку камуністаў. У гэтых умовах Гітлер уступіў у звязсаюз з правымі кансерватарамі-сепаратыстамі, якія знаходзіліся ва ўладзе ў Баварыі, сумесна рыхтуючы выступ супраць сацыял-дэмакратычнага ўрада ў [[Берлін]]е. Гітлера натхняў прыклад паходу на Рым [[Мусаліні]], і ён спадзяваўся паўтарыць нешта падобнае, арганізаваўшы паход на Берлін. Аднак стратэгічныя мэты саюзнікаў рэзка адрозніваліся: першыя імкнуліся да аддзялення і рэстаўрацыі дарэвалюцыйнай баварскай манархіі Вітэльсбахаў, у той час як [[Нацыянал-сацыялізм|нацысты]] — да стварэння моцнай цэнтралізаванай дзяржавы. Лідар баварскіх правых Густаў фон Кар, абвешчаны камісарам зямлі з дыктатарскімі паўнамоцтвамі, увёў у Баварыі надзвычайнае становішча; пры гэтым ён адмовіўся выконваць шэраг загадаў Берліна і ў прыватнасці — арыштаваць трох папулярных лідараў узброеных фарміраванняў і зачыніць орган [[НСДАП]] «Völkischer Beobachter». Аднак лідары Баварыі сутыкнуліся з цвёрдай пазіцыяй берлінскага Генеральнага штаба і начальніка кіравання сухапутнымі сіламі рэйхсвера фон Секта і завагаліся. Яны заявілі Гітлеру, што пакуль не маюць намеру адкрыта выступаць супраць Берліна. Гітлер успрыняў гэта як сігнал, што трэба браць ініцыятыву ў свае рукі. Ён вырашыў узяць у закладнікі фон Кара і вымусіць яго падтрымаць паход.<ref>''Ширер, У.'' Взлёт и падение Третьего рейха. Т. 1. С. 100—101.</ref>

Загінулыя падчас путчу нацыянал-сацыялісты былі пазней абвешчаныя афіцыйнай прапагандай «пакутнікамімучанікамі». Сцяг, пад якім яны ішлі (і на які, паводле афіцыйнай версіі, трапілі кроплі крыві пакутнікаўмучанікаў), выкарыстоўваўся ў далейшым у якасці «святога» пры «асвячэнні» партыйных сцягоў: на партыйных з'ездах у [[Нюрнберг]]у Адольф Гітлер прыкладваў новыя сцягі да «свяшчэннага» сцяга, здзяйсняючы рытуал «асвячэння» новых сцягоў.