Цыкута ядавітая: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 19:
'''Цыкута ядавітая''', таксама '''Віхаг шалей''' (Cicúta virósa) — адна з самых атрутных раслін. Ядавітай з'яляецца ўся расліна, але асабліва карэнішча. Цыкута прываблівае сваім прыемным маркоўным пахам і карэнішчам, па смаку якое нагадваюць бручку або рэдзьку. 100-200 г карэнішчы дастаткова, каб забіць карову, а 50-100 г забіваюць авечку. З насення і карэнішча здабываюць цыкутны алей, або цыкутол. Цыкутол лічыцца атрутным, у смале кораня змяшчаецца цыкутаксін, найбольш ядавіты пачатак расліны, ужо праз некалькі хвілін пасля прыёму ўнутр яд выклікае млоснасць, ваніты і колікі у ніжняй частцы жывата, за якімі могуць рушыць услед галавакружэнне, хісткая хада, пена з рота. Зрэнкі пашыраныя, эпілептоідныя прыпадкі і курчы могуць скончыцца паралічам і смерцю. Дапамога пры атручванні - неадкладнае прамыванне страўніка воднай сумессю актываванага вугалю з танінам.
Раней лічылася, што [[Сакрат]] быў пакараны прыняццем соку цыкуты, аднак у цяперашні час мяркуюць больш верагодным, што Сакрат прыняў напой на аснове балігалову плямістага (Conium maculatum). Расце цыкута ля вады: на рэках, балотах, ручаях.
Квітнее ў другой палове лета (ліпень-жнівень).
|