Гальяш Леўчык: Розніца паміж версіямі

}}

[[Выява:Зямкевіч, Леўчык, Верас.jpg|250px|thumb|left|Гальяш Леўчык, [[Зоська Верас]], [[Рамуальд Зямкевіч]]]]

'''Гальяш Леўчык''', сапр. '''Ілля Ляўковіч''' ({{ДН|20|7|1880}}, {{МН|Слонім||}} — [[1944]], [[Варшава]]) — беларускі [[паэт]], [[беларусазнаўца]], [[публіцыст]], [[перакладчык]], [[музыкант]].

 

 

Друкавацца Гальяш Леўчык пачаў з 1908 ў [[Наша ніва (1906)|«Нашай ніве»]]. Выдаў зборнік вершаў «Чыжык беларускі» (Вільня, 1912). У 1920-я г. прымкнуў да рэвалюцыйна-рамантычнага кірунку заходнебеларускай паэзіі. Выступаў як публіцыст, гумарыст і сатырык (друкаваўся ў гумарыстычных часопісах «Авадзень», «Маланка»). Супрацоўнічаў з дзіцячым часопісам «Заранка».

 

Г. Леўчык быў вялікім кніжнікам. Меў багатыя, найперш беларусазнаўчыя бібліятэкі ў Варшаве і Слоніме. Збіраў і апрацоўваў [[фальклор]], узоры народнай керамікі. Добра іграў на гітары, акарыне, маляваў. На свае тэксты пісаў музыку (зберагліся ноты яго песні «Мне трэба умярці…»). Пераклаў на беларускую мову творы [[Ю. Славацкі|Ю. Славацкага]], [[У. Сыракомля|У. Сыракомлі]], [[Марыя Канапніцкая|М. Канапніцкай]], К. Тэтмаера, А. Лянге і інш. Падрыхтаваныя ім зборнікі вершаў «Беларускі жаваранак» і трыялетаў «Мудра пагаворка — соладка і горка» аўтару выдаць не ўдалося.

 

== Спасылкі ==

* [http://adradjency.narod.ru/nashaniusky/leuchyk.html ЛЕУЧЫК Гальяш]

 

{{DEFAULTSORT:Леўчык Гальяш}}