Антон Паўлавіч Чэхаў: Розніца паміж версіямі

}}

 

 

У Таганрожскай гімназіі настаўнікам [[фізіка|фізікі]] і [[матэматыка|матэматыкі]] працаваў Эдмунд-Руфін Дзяржынскі (бацька [[Фелікс Дзяржынскі|«жалезнага» Фелікса]]), які на адной са школьных прац Антона Чэхава па матэматыцы за [[1874]]—[[1875]] навучальны год пакінуў наступны запіс: «Весь ход совершенно верен, и рассуждение самое правильное... Отлично. Э. Дзержинский»<ref>Хацкевич А. Ф. Солдат великих боев. Минск. 1982. С. 11-12.</ref>. У [[1890]] годзе падарожнічаў на [[Сахалін]], у выніку чаго напісаў аповесць «Востраў Сахалін» ([[1895]])<ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3889377 Czechow Anton P.] // Internetowa encyklopedia PWN {{ref-pl}}</ref>. У [[1896]] годзе, пасля правала «[[Чайкі]]», Чэхаў, які дагэтуль ужо напісаў колькі п'ес, адрокся ад тэатра. Аднак, у [[1898]] годзе, пастанова «Чайкі» [[Маскоўскі мастацкі тэатр|Маскоўскага мастацкага тэатра]], заснаванага [[Канстанцін Станіслаўскі|Станіслаўскім]] і [[Уладзімір Неміровіч-Данчанка|Неміровічам-Данчанка]], мела вялізарны поспех у публікі і крытыкі, што спрычыніла Антона Чэхава на стварэнне яшчэ трох шэдеўраў — п'ес «Дзядзька Ваня», «Тры сястры» і «Вішнёвы сад».

 

[[Канстанцін Станіслаўскі]] і [[Уладзімір Неміровіч-Данчанка]] заўважылі найбольш істотны прынцып у драматычным руху чэхаўскіх п'ес, гэтак званая «падводная плынь». Менавіта яны ўпершыню раскрылі за вонкава бытавымі эпізодамі і дэталямі прысутнасць бесперапыннага ўнутранага інтымна-лірычнага струменя і прыклалі ўсе намаганні, каб данесці новую інтэрпрэтацыю чэхаўскай драмы да гледача. Дзякуючы Станіслаўскаму і Неміровічу-Данчанкі заражаючая сіла п'ес Чэхава стала відавочнай<ref>Немирович-Данченко В. И. Предисловие «От редактора» // Н. Е. Эфрос «Три сестры» в постановке Московского художественного театра. — 1919. — С. 10.</ref>.

 

=== Значэнне творчасці ===