Альфонс Муха: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 40:
Паварот у яго лёсе наступіў у [[1894]] годзе, калі напярэдадні Раства ён атрымаў ад [[тэатр]]а «Рэнесанс», здавалася б, нічым не характэрны заказ на афішу прэм'еры прадстаўлення «Жисмонда» з удзелам вялікай актрысы [[Сара Бернар|Сары Бернар]]. Гэтая праца маментальна зрабіла яго ці ледзь не самым папулярным мастаком у Парыжы. Захопленая Сара Бернар пажадала пазнаёміцца ​​з невядомым мастаком, і па яе патрабаванні ён атрымаў месца галоўнага дэкаратара тэатра. За наступныя шэсць гадоў з-пад яго пэндзля выйшла мноства афіш да спектакляў, да самым вядомым з якіх ставяцца «Дама з камеліямі», «Медэя», «Самаритянка», «Тоска» і «Гамлет», а таксама дэкарацыі яе пастановак, касцюмы і ўпрыгажэнні. Некаторы час Муха быў таксама палюбоўнікам знакамітай актрысы.
 
У гэтыя гады ён набыў шырокую вядомасць як аўтар этыкетак і віньетак разнастайных тавараў - ад шампанскага і бісквітаў да ровараў і запалак, а таксама як дызайнер ювелірных упрыгожванняў, інтэр'ераў, прадметаў прыкладнога мастацтва (дываны, шторы і т. д.). Ад заказаў не было адбою. Газеты пісалі пра феномен Мухі, у Парыжы нават з'явілася новае паняцце - «La Femme Muchas». Раскошныя, пачуццёвыя і млявыя «жанчыны Мухі» тыражаваліся маментальна і разыходзіліся тысячнымі накладамі ў плакатах, паштоўках, ігральных картах . Кабінеты свецкіх эстэтаў, залы лепшых [[рэстаран]]аў, жаночыя будуары ўпрыгожвалі шаўковыя пано, календары і эстампы майстра. У гэтым жа стылі былі створаны маляўнічыя графічныя серыі «Пары года», «Кветкі», «Дрэвы», «Месяцы», «Зоркі», «Мастацтва», «Каштоўныя камяні», якія да гэтага часу тыражуюцца ў выглядзе арт-постэраў (і падвяргаюцца бессаромна плагіяту на ўсіх узроўнях). Адно з самых вядомых парыжскіх графічных выдавецтваў, «Шампенуа» (Le Champenois), заключае з ім эксклюзіўны кантракт на яго прыкладное творчасць.
 
== Спасылкі ==