Кірыла Тураўскі: Розніца паміж версіямі

 

На гэтым ідэалагічным фоне асветніцтва Кірылы Тураўскага вызначаецца сваёй памяркоўнасцю, цярпімасцю да народнай культуры. Народная міфалогія [язычнікаў і грэкаў] ўяўлялася яму верай у створаную прыроду, а не ў самога Творца.

 

Кірыла Тураўскі склаў твор «Слова на пахвалу айцоў Нікейскага сабору». На гэтым першым ўсяленскім саборы было прынятае вучэнне аб Троіцы, што выклікала вострую дыскусію і споры ва ўсей хрысціянскай царкве. Такім чынам, догмат аб Тройцы з'явіўся толькі ў 4 ст., да гэтага яго не існавала ў хрысціянскай царкве зусім. У сваім творы ён расказвае аб гэтай падзеі. Таксама Кірыла дакладна вызначае сутнасць вучэння «папы Александрыйскай царквы» Áрыя, які выступаў супраць вучэння аб Тройцы. Кірыла называў яго ерэтыкам і ў сваім творы выяўляў нецярпімасць да Арыя і яго вучэння пра тое, што Бог — гэта не Тройца. Кірыла Тураўскі рэдка карыстаўся лагічнымі довадамі ці хоць бы спасылкамі на аўтарытэтныя дакументы або кнігі іншых аўтараў, ён спадзяваўся на ўнушальнасць сваіх твораў і аратарскае мастацтва. У Кірылы былі яшчэ таксама іншыя творы і прытчы, дзе ён выказваў свае думкі і веды.