Акустыка: Розніца паміж версіямі

'''Акустыка''' (ад {{lang-el|ἀκούω}} (аку́о) — слыхавы, які слухаецца) — навука аб [[гук]]у. У вузкім сэнсе слова — вучэнне пра гук, г.зн. пра пругкія ваганні і хвалях у [[газ]]ах, [[вадкасць|вадкасцях]] і [[Цвёрдае цела|цвёрдых целах]], чутных чалавечым вухам (чашчыні такіх ваганняў знаходзяцца ў дыяпазоне 16 гц-20Гц—20 кгцкГц); у шырокім сэнсе — вобласць фізікі, якая даследуе пругкія ваганні і хвалі ад самых нізкіх [[чашчыня|чашчынь]] (умоўна ад 0 гц) да звышвысокіх чашчынь 1012—1013 Гц, іх узаемадзеянні з рэчывам і ўжыванні гэтых ваганняў (хваль).

''Прыкладная Акустыка'' — шырокая вобласць, да якой адносяцца найперш электраакустыка, а таксама акустычныя вымярэнні -— вымярэнні велічынь гукавога ціску, інтэнсіўнасці гуку, спектру чашчынь гукавога сігналу і г. д. Архітэктурная і будаўнічая Акустыка займаецца задачамі атрымання добрай чутнасці гаворкі і музыкі ў зачыненых памяшканнях і памяньшэнням узроўня шуму, а таксама распрацоўкай гукаізалюючых і гукапаглынальных матэрыялаў. Прыкладная акустыка вывучае таксама шумы і вібрацыі і распрацоўвае спосабы барацьбы з імі. Вывучэннем распаўсджвання гуку ў [[акіян]]е і якія ўзнікаюць пры гэтым з'явамі: [[рэфракцыя]]й гуку, рэверберацыяй пры адлюстраванні гукавога сігналу ад паверхні мора і яго дна, рассейваннем гуку на неаднастайнасцях займаюцца ''гідраакустыка'' і ''гідралакацыя''.