Інгмар Бергман: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Ellis Novak (размовы | уклад) |
|||
Радок 22:
== Біяграфія ==
Скончыў [[Стакгольмскі ўніверсітэт]], дзе вывучаў літаратуру і гісторыю мастацтваў.
Прафесійна працаваць у кіно Бергман пачаў у [[1941]] годзе, рэдагаваў сцэнарыі. Аднак неўзабаве ён напісаў уласны сцэнарый пад назвай «Цкаванне», які быў экранізаваны ў [[1944]] годзе. Далей амаль для ўсіх сваіх карцін сцэнарыі пісаў сам Бергман.
З 1946 годзе пачаў здымаць і ўласныя фільмы. Сусветнае прызнанне прынеслі яго рэжысёрскія працы 1950-х — 1960-х гадоў — «Сунічная паляна», «Сёмая пячатка», «Усмешкі летняй ночы», «Камунія», «Маўчанне», «Персона». Пачынаючы з фільма «Дзявочая крыніца», нязменным аператарам Бергмана робіцца Свен Нюквіст. Да яго многія карціны Бергмана былі знятыя аператарам Гунарам Фішэрам.▼
▲З [[1946]] годзе пачаў здымаць і ўласныя фільмы. Сусветнае прызнанне прынеслі яго рэжысёрскія працы 1950-х — 1960-х гадоў — «Сунічная паляна», «Сёмая пячатка», «Усмешкі летняй ночы», «Камунія», «Маўчанне», «Персона». Пачынаючы з фільма «Дзявочая крыніца», нязменным аператарам Бергмана робіцца Свен Нюквіст. Да яго многія карціны Бергмана былі знятыя аператарам Гунарам Фішэрам.
Рэжысёр працягваў актыўна працаваць у кіно ў наступныя дзесяцігоддзі. У 1970-я — 1980-я гады на экраны выйшлі «Шэпты і крыкі», «Сцэны з сямейнага жыцця» з некалькіх серый, «Восеньская саната», «З жыцця марыянетак», грандыёзныя «Фані і Аляксандр» і іншыя.▼
▲Рэжысёр працягваў актыўна працаваць у кіно ў наступныя дзесяцігоддзі. У [[1970-я]] — [[1980-я]] гады на экраны выйшлі «Шэпты і крыкі», «Сцэны з сямейнага жыцця» з некалькіх серый, «Восеньская саната», «З жыцця марыянетак», грандыёзныя «Фані і Аляксандр» і іншыя.
== Выбраная фільмаграфія ==
| |||