Леанід Ільіч Брэжнеў: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→1977—1982 гады: дапаўненне перакладам |
арфаграфія |
||
Радок 207:
22 сакавіка 1974 (абыходзячы званне генерал-палкоўніка) прысвоена воінскае званне генерал арміі.
У 1968 Брэжнеў і яго паплечнікі прынялі рашэнне аб [[Аперацыя «Дунай»|уварваньні ў Чэхаславакію]]. У сямідзесятыя гады на міжнароднай арэне адбылося частковае прымірэнне дзвюх сістэм («[[Разрадка міжнароднай напружанасці|разрадка]]»). Менавіта ў гэты час (1973) Брэжнеў атрымаў Ленінскую прэмію за ўмацаванне міру паміж народамі. Праз 2 гады Брэжневым былі падпісаны [[Заключны акт Нарады па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе|Хельсінскія пагадненні]] (1 жніўня 1975), які пацвердзіў непарушнасць межаў у Еўропе<ref name="http://bse.sci-lib.com/article104049.html">[http://bse.sci-lib.com/article104049.html Совещание по безопасности и сотрудничеству в Европе] ў [[ВСЭ]]. {{праверана|24|09|2010}}</ref>. [[ФРГ]] да гэтага не прызнавала [[Патсдамскае пагадненне, 1945|Патсдамскае пагадненне]], якое змяніла межы Польшчы і Германіі, і не прызнавала наяўнасць [[ГДР]]. ФРГ фактычна нават не прызнавала анэксію [[Горад Калінінград|Калінінграда]] і [[Горад Клайпеда|Клайпеды]] СССР<ref name="Платошкин Николай Николаевич. Жаркое лето 1953 года в Германии">{{кніга|спасылка=http://books.google.ru/books?id=EOa5sP-fMzwC&printsec=frontcover|аўтар=Платошкин Николай Николаевич.|загаловак= Жаркое лето 1953 года в Германии|старонкі=76|старонак=383|выдавецтва=Прайм-Еврознак|год=2004|isbn=5-94849-577-9. {{
Адначасова капіталістычныя краіны перайшлі ад ідэалогіі «[[стрымліванне камунізму|стрымлівання камунізму]]», прапанаванай [[Гары Трумэн]]ам, да ідэі «[[канвергенцыя двух сістэм|канвергенцыі двух сістэм]]» і «мірнага суіснавання».
Радок 229:
{{пачатак цытаты}}
… Дзядзька мой тэлефанаваў штодня Дзмітрыю Усцінаву і, ужываючы агульнапрыняты фальклорны дыялект, пытаўся: «Калі гэтая … вайна скончыцца?». Злуючыся і чырванеючы, генеральны сакратар крычаў у слухаўку: «Дзіма, ты ж мне абяцаў, што гэта ненадоўга. Там жа нашы дзеці гінуць!»
{{канец цытаты|крыніца=Любоў Брэжнева, пляменніца Л. І. Брэжнева<ref>[http://www.novayagazeta.ru/data/2002/83/42.html Под созвездием Ильича] // [[Новая Газета]]. — 2002. — № 83. {{
У 1981 годзе, напярэдадні 50-годдзя знаходжання Леаніда Ільіча ў партыі, толькі для яго аднаго быў выпушчаны адліты з золата значок «50 гадоў знаходжання ў КПСС»<ref>''Евгений Евдокимов, Василий Устюжанин.'' [http://www.kp.ru/daily/22697/14211/ Леонид Ильич чуть не стал «матерью-героиней»]. «[[Камсамольская праўда]]», 19 декабря 2001. {{
23 сакавіка 1982 г. падчас візіту Брэжнева ў [[Ташкент]], на самалётабудаўнічым заводзе на яго абрынуліся масткі, поўныя людзей. У Брэжнева была зламаная ключыца (якая так і не зраслася). Пасля гэтага выпадку здароўе Брэжнева было канчаткова падарвана<ref>[http://www.cpv.ru/modules/news/article.php?storyid=7585 Как это было. Четверть века назад в Ташкенте чуть не погиб Леонид Брежнев]. Чарапавецкі інфармацыйны сайт, 23 марта 2007. {{праверана|24|09|2010}}</ref>.
| |||